Rozważania różańcowe 2

Tajemnice radosne.

1. Zwiastowanie NMP (Łk 1,26n).

Przyjmowanie trudnych darów-oto, czego uczy nas Maryja, godząc się na macierzyństwo. Matką Zbawiciela i Matką zbawionych została młoda, prosta, zalękniona dziewczyna, nie przeczuwająca nawet wielkości chwały i bólu, które Ją czekały.

Matko Chrystusowa, pomóż mi trud i cierpienie, piękno i dobro przyjmować z wdzięcznością i wiarą, że moje życie jest darem kochającego Boga, a nie zrządzeniem losu czy karą za winy.

2. Nawiedzenie św. Elżbiety (Łk 11,39n).

Z oddaniem, bez rozgłosu nieść pomoc i w ten sposób świadczyć o Jezusie. Szczególnie tam, gdzie słowa o Bogu nic już nie znaczą i gdzie On może przemówić tylko moim życiem. Tam moje człowieczeństwo musi zaświadczyć o Jego Bóstwie.

Matko nieskalana, spraw, aby wraz ze mną Bóg wkraczał w życie ludzi, których spotykam.

3. Narodzenie Pana Jezusa (Łk 2, 4-7).

Bóg stał się człowiekiem i zamieszkał pośród nas. Od tej chwili bezradność i kruchość nie są już przejawami zgubnej słabości, lecz zbawiennej mocy.

Matko Zbawiciela, pomóż mi przyjmować niedoskonałość i bezbronność na wzór Jezusa w żłóbku.

4. Ofiarowanie w świątyni (Łk 2,22-24).

Złożyć w ofierze to, co najcenniejsze-szczęście, miłość, sukcesy-i... czekać. Z wiarą, że nasze ręce i serce nie pozostaną puste. I ćwiczyć się w tym każdego dnia. tak Bóg ofiarował siebie człowiekowi w swoim Synu, Jezusie Chrystusie.

Matko łaski Bożej, naucz mnie, że tylko to, co oddam, może stać się moją własnością; jeśli chcę ocalić swoje życie, muszę je ofiarować, by Bóg mógł działać każdego dnia.

5. Znalezienie Jezusa w światyni (Łk 2,42-47).

Szukać w rozpaczy i zniechęceniu-czy to nasz ludzki los? Błądzimy i upadamy, a Jezus pokazuje-"w Domu Ojca" wszystko ma swój początek i kres.

Matko Kościoła, naucz mnie docierać przed Boże oblicze i przyjmować odnalezione tam szczęście-także wtedy, gdy jest ono trudne i niezrozumiałe.

Tajemnice światła.

1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie (Mt 3,16).

Przez chrzest ja też jestem dzieckiem Boga. Otrzymuję miłość i akceptację, a wraz z nią wezwanie, bym na drogach swojego życia - małżeńskiego, zakonnego, samotnego, jako lekarz, nauczyciel, pustelnik - był święty jak Bóg.

Panno roztropna, naucz mnie kochać siebie samego, jak kocha Bóg - miłością bezwarunkową, a jednak wymagającą.

2. Objawienie się Jezusa na weselu w Kanie Galilejskiej

(J 2,1.3.7.8.11).

Być czujnym jak Maryja i unikać rozgłosu-jak Jezus w Kanie. Dostrzec problem i rozwiązać tak, by obdarowany nie poczuł się zobowiązanym do wdzięczności.

Panno wsławiona, spraw, niech intencje moich czynów będą czyste, by dobro, którego nikt nie dostrzega, otwierało mnie na Boga zamiast czynić nieszczęśliwym, zgorzkniałym, wrogim wobec świata.

3. Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia

(Łk 8,1;Mk 1,14).

Bóg jest Panem tej ziemi, jeżeli czynimy Go Panem naszego serca. Gdy pozwalamy, by zmieniał nasze życie - przemieniamy świat. Nawracając się każdego dnia na nowo, jesteśmy misjonarzami Jego Królestwa.

Panno można, spraw, abym gotów był każdego dnia przemieniać swoje życie, by świadczyło o miłości boga do każdego człowieka.

4. Przemienienie na górze Tabor (Łk 9,28.35).

Poznawać Boga, ciągle lepiej i głębiej, w każdym napotkanym człowieku. Odkrywać w ludzkiej twarzy Boże podobieństwo.

Panno łaskawa, spraw, bym odkrywał Jezusa codziennie na nowo, by On stawał się coraz bliższy, aż pewnego dnia będę mógł powiedzieć: "żyję już nie ja, lecz żyje we mnie Chrystus".

5. Ustanowienie Eucharystii (Mt 26,26-28).

Celebrując w Eucharystii mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, uczymy się wdzięczności za to, co nas rani, boli, przeciwko czemu się buntujemy. Ofiara krzyża pozwala uwierzyć w zbawienne skutki cierpienia, rozpaczy, załamania, opuszczenia.

Panno wierna, naucz mnie trudnego dziękowania za to, na co nie potrafię się zgodzić-by w Eucharystii moje życie mogło nabrać sensu i wartości.

Tajemnice bolesne.

1. Modlitwa w Ogrójcu (Łk 22,39-42).

Szukać bliskości Tego, który "pozwala" nam cierpieć, nie zwątpić w Jego miłość, gdy nie przychodzi z pomocą. Oto lekcja modlitwy, jakiej udziela nam Jezus w Ogrójcu.

Wspomożenie wiernych, pomóż modlić się, gdy Bóg wydaje się odległy i obojętny. Wierzyć, że nawet wtedy nikt nie kocha nas bardziej niż On.

2. Biczowanie (J 19,1).

Przyjąć cierpienie w pokoju, bez buntu i złości. Zgodzić się na ból-ze świadomością, że może on być narzędziem wewnętrznej przemiany, szansą na rozwój i jeszcze większą bliskość z Bogiem.

Pocieszycielko strapionych, pomóż przyjmować cierpienie z wiarą, że każda trudna sytuacja zbliża mnie do prawdy o Bogu i o mnie samym.

3. Cierniem ukoronowanie (Mt 27,28-29).

Znieść upokorzenie z godnością może tylko ten, kto zna swoją wielkość dziecka Bożego. Zniszczyć w sobie tę godność możemy jedynie my sami, zrywając więź z Bogiem.

Ucieczko grzesznych, pomóż mi zbliżać się coraz bardziej do Jezusa, by już nic nie mogło zniszczyć mojego człowieczeństwa.

4. Droga krzyżowa (J 19,16; Mt 27,31-32).

Codziennie przezwyciężać siebie, aby przyjąć krzyż, by nie odrzucić go w naturalnym ludzkim odruchu. A potem ciągle na nowo przełamywać apatię, zmęczenie, rozpacz przed kolejnym krokiem w górę.

Panno czcigodna, pomóż podążać krok w krok za Jezusem, ciągle bliżej Niego, by nie zabrakło mi sił w drodze.

5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu (Mk 15,24; Mt 27,35-38).

Śmierć, z której rodzi się życie, to największy i najtrudniejszy dar, jaki otrzymaliśmy od Jezusa. Umierać można codziennie, na wiele sposobów, a każdy z nich jest przygotowaniem do ostatecznego przejścia ze śmierci do życia-u kresu naszych dni.

Matko bolesna, pomóż umierać co dzień dla grzechu, bym wraz z Jezusemnarodził się na nowo u stóp krzyża.

Tajemnice chwalebne.

1. Zmartwychwstanie (Mt 28,1.5).

Śmierć, nienawiść, rozpacz, nie władają już tym światem niepodzielnie. Ale zwycięstwo musi dokonywać się codziennie na nowo. Zmartwychwstaję, kiedy wybieram życie-odrzucając zło i grzech.

Królowo aniołów, pomóż mi postępować za Jezusem drogą życia, które nigdy się nie skończy.

2. Wniebowstąpienie (Łk 24,50-51).

Bliski, a jednak odległy; obecny, lecz nieuchwytny-oto nasz Bóg. Swą pozorną nieobecnością sprawia, że szukamy i odkrywamy Go ciągle na nowo.

Bramo niebieska, spraw, abym nigdy nie czuł się zbyt pewny w wierze i wciąż od nowa zbliżał się do Boga.

3. Zesłanie Ducha Świętego (Dz 2,1-4).

Duch przemienia kamienne serca, ożywia martwą codzienność, jest tchnieniem mocy w słabości i rozpaczy. Bóg już nie tylko nam towarzyszy. On działa w naszym sercu.

Królowo Apostołów, pomóż otwierać się na Ducha Świętego, by uzdrawiał to, co we mnie chore, zranione, bym umiał wybaczać, kochać, cieszyć się i smucić.

4. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny (Jdt 13,18-20).

Ufne przyjęcie Bożego planu sprawia, że z każdym krokiem jesteśmy bliżej domu. Maryja, przyjmując Boga do swojego życia, otwarła niebo dla siebie i dla nas.

Królowo wszystkich świętych, spraw, bym przeżywał swoje porażki i sukcesy świadom, że Bóg widzi moje życie inaczej, prawdziwiej.

5. Ukoronowanie Najświętszej Maryi Panny (Ap 12,1).

Tego, że królowanie oznacza służbę, nauczył nas Jezus. Maryja całym swoim życiem służyła Bogu i ludziom.

Królowo pokoju, naucz jak być matką, ojcem, szefem, przyjacielem: bez wywierania presji, zaborczościzniewalania i wykorzystywania. spraw, bym zawsze szukał dobra drugiego człowieka.