Różaniec Prymasa Tysiąclecia

Rozważania różańcowe Prymasa Tysiąclecia kard. Stefana Wyszyńskiego, Warszawa, 2 października 1973.

Wprowadzenie

Najlepsza Matko nasza i Królowo Polski! Oddajemy hołd Tobie,włączając się w modlitwę różańcową całej naszej Ojczyzny. Polecamy Ci wszystkich, którzy uwielbiają Ciebie tą modlitwą. Posimy Cię, abyśmy rozważając życie Twojego Syna, Jego mękę ichwałę oraz Twoje współdziałanie we wszystkich Jego dziełach, umacniali się w wierze, nadziei i miłości.

Wielbimy Ciebie, mako Kościoła, w łączności z JasnąGórą oraz ze wszystkimi,którzy oddali się Tobie w macierzyńską niewolęmiłości. Pragniemy przez naszą modlitwę wyprosić łaski potrzebne naszej Ojczyźnie i Kościołowi w Polsce.

Tajemnice radosne

1. Zwiastowanie

Stoimy w obliczu wielkich zamiarów Ojca Niebieskiego, który od wieków postanowił, aby z Maryi Dziewicy narodził się Syn Boży. W Nazaret ukazuje się Jej Zwiastun Pański i zapowiada: "Oto poczniesz i porodzisz Syna"(Łk 1,31). Maryja wspierana łaskąBożą rozumie sens Zwiastowania i wyraża zgodę: "Oto ja służebnica Pańska" (Łk 1,38). Jest dla nas wzorem posłuszeństwa i uległości wobec zamiarów Boga.

Polećmy Bogu nasze serca, aby zawsze gotowe były wykonać to, czego Bóg od nas oczekuje.

2. Nawiedzenie

Maryja zaczyna wypełniać swoje zadanie. Ma nieść Chrystusa do ludzi. Ma nieść Chrystusa do ludzi. Niesie Go najpierw do Poprzednika Pańskiego - Jana, który ma przygotować drogę Chrystusowi. Jan pierwszy zetknie się z Tym, który nadchodzi, aby zbawić świat.

Gdy Maryja weszła w dom Zachariasza, drgnęło dziecię w łonie Elżbiety. Ona zaś ujawnia tajemnicę Maryi jako Matki Pana.Maryja w odpowiedzi wypowiada w "Magnificat" swój program i zadanie życiowe. Jest to tak zwane "małe Objawienie" Rodzinie ludzkiej spraw Bożych.

Uwielbiamy Matkę Twoją, Panie Jezu Chryste, w Jej posłudze wobec Elżbiety i wobec całej ludzkości. Pragniemy Jej pomagać w tym posługiwaniu.

3. Narodzenie

Pan Jezus jest z nami na ziemi,liczy sobie - według ziemskiego kalendarza - blisko dwadzieścia wieków. W Betlejem był mały i drobny, okryty dziecięcym Ciałem.Mógł wtedy zmieścić się w żłóbku. Dziś tak rozrósł się w Kościele swoim, że wypełnia sobą cały świat, a swoim Ciałem karmi ludy i narody.

Radujemy się, Panie Jezu Chryste, że Matka Twoja złożyła Cię w żłóbku, jak ziarno pszeniczne w roli, abyś stał się Chlebem.Matka jest po to, aby karmić. Ona karmi nas Twoim Ciałem - Tobą. Dlatego włożyła Ciebie do żłóbka, abyśmy bez obawy czerpali z niego Ciało i Krew Twoją. Wielbimy, Chryste,Twoją Matkę w Jej betlejemskiej posłudze. Pragniemy jak najczęściej żywić się Twoim Ciałem, wziętym z Maryi.

4. Ofiarowanie

Dar Ojca, swojego Syna przynosi Maryja do świątyni Jerozolimskiej i tam okazuje Go Ojcu. Przez to nie tylko spełnia przepis Starego Przymierza, ale sprawia, iż ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni staje się dla nas znakiem,że wKościelejest Chrystus i w każdej Mszy świętej jest ofiarowywany Ojcu Niebieskiemu.

Panie Jezu, dziękujemy Twojeje Matce, że przyniosła Ciebie do swiątyni. Dziękujemy Ci, że jesteś z nami w naszych kościołach. To Matka Twoja przyprowadzanas do Ciebie. Odtąd jesteśmy razem. I pragniemy zawsze być z Tobą.

5. Znalezienie

Od momentu, gdy Maryja przyniosła Syna do świątyni, wiemy, gdzie mamy Go szukać.Pan Jezus dał komentarz do faktu Jego zagubienia: "nie widzieliście, że powinienem być w domu Ojca mego?" (Łk 2, 49). Chrystus żyjący, uświęcający, napełniający nas pokojemjest w Kościele Bożym. Tam wypełnia sprawy zlecone Mu przez Ojca. Przypomniał nam o tym Sobór Watykański II.

Chrystus żyje w każdymz nas, bo przecież "świątynią Boga jesteśmy","ciała nasze są poświęcone Bogu", "Duch Boży mieszka w nas". Wystarczy też skierować kroki nasze do kościoła, do domu Bozego, aby znaleźć tam Chrystusa. Dziekujemy Ci, Panie Jezu, że Matka Twoja nauczyła nas drogi do świątyni. Naucz nas za Jej przykładem wskazywać ludziom drogę do Ciebie.

Tajemnice bolesne

1. Modlitwa w Ogrójcu

Nie wiemy czy w Ogrójcu była Matka Chrystusowa,ale na pewno swoją macierzyńską duszą wyczuwała, zejest to dla Jej Syna moment bardzo trudny. Na pewno sercem była przy Nim, gdy ofiarowano Mu kielich goryczy. Modliłasię, aby wypełnił wolęOjca, bo przecież po to przyjął postać Sługi.

Jesteśmy razem z Tobą Służebnico Pańska, w męce Pana naszego Jezusa Chrystusa.

2. Biczowanie

Najlepszy Syn Boga Żywego cierpiąc upokorzenie na dworze Piłata, chciał swoim przykładem umocnić wszystkich, którzy cierpieć będą zniewagi dla Jego Imienia.

Dziękujemy Ci, Chryste, że poddałeś się biczowaniu. A Tobie najlepsza Matko, że wyposażyłaś Twojego Syna w Ciało i Krew, dzięki którym mógł poddać się zbawczej męce.

3. Cierniem ukoronowanie

Najlepsza Matko! Obejmując Dziecię Jezus swoimi ramionami, uwieńczyłaś najczulej i najpiękniej Głowę swojego Syna. chciałaś Go niejako zabezpieczyć przed koroną cierniową, którą żołnierze wtłoczyli Mu na głowę. Już wcześniej chciałaś Synowi wynagrodzić mękę, której wtedy doznał. My zaś chcąc odwdzięczyć się Tobie za wielką dobroć jaką okazałaś Synowi Bożemu, po wielekroć Ciebie koronujemy.

Prosimy Cię, aby wszystkie koronacje Twoich wizerunków były na chwałę Twoją i Twojego Syna ku pomocy Kościołowi świętemu.

4. Dźwiganie krzyża

Chrystus dobrowolnie przyjął krzyż na swoje ramiona i powiedział: "Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech mnie naśladuje" (Mk 8,34). Pierwszą osobą, która Go najlepiej naśladowała w dźwiganiu krzyża, była niewątpliwie Matka, idąca za Nim w orszaku niewiast. Ona wiedziała, że wszystko, co się z Jej Synem dzieje jest wolą Ojca i jest potrzebne. W pełni, całkowicie i bez zastrzeżeń współdziałała z Chrystusem i z wolą Ojca.

Radujemy się, Najlepsza Matko, że w szeregu idących za Chrystusem, Ty jedna rozumiałaś dzieło Twojego Syna. Pomagając Mu stałaś się Towarzyszką Jego Męki i Współodkupicielką.

4. Śmierć na krzyżu

Przedziwna jest tajemnica śmierci Chrystusa, który przez śmierć swoją uśmiercił śmierć naszą i przywrócił nam życie. Pierwszą Osobą, która skorzystała z zasług Jego krzyża, była Maryja. Syn Boży poddał się prawu śmierci, ale Matkę swoją przed nią uchronił. Dopuścił tylko do zaśnięcia, ale zaraz sprawił cud wniebowzięcia. Przez to chciał powiedzieć, jak skuteczna jest Jego męka dla każdego z nas: "Kto we mnie wierzy, choćby i umarł żyć będzie. A każdy kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki" (J 11, 25-26).

Matko życia, Matko wszystkich żyjących, Ty jesteś u początku szeregu ludzi, którzy nie umierają. Ty staniesz na czele orszaku zmartwychwstałych, bo Ciebie nie dotknął cień śmierci. Wielbimy Cię w tym wielkim przywileju, który wysłużył Ci Twój Syn. Pragniemy podążać za Tobą i innych tą drogą prowadzić.

Tajemnice chwalebne

1. Zmartwychwstanie

Pięknie mówi Kościół w "Exultet" o chwili Zmartwychwstania Chrystusa: "O nocy naprawdę błogosławiona, ty jedna znasz czas i godzinę, w której Chrystus zmartwychwstał".

Pan Jezus wprost z grobu poszedł na pewno "do Matki swej najmilszej". Była to Jego pierwsza "wizyta" po Zmartwychwstaniu. I słusznie. Od Niej przecież otrzymał Ciało, teraz więc chciał Jej przedstawić swoje Ciało odmienione i uwielbione, w jakim trwa po prawicy Ojca.

I nasze ciało zostanie odmienione. Będzie to ciało wolne od wszystkich kłopotów, udręk, cierpień, chorób i doświadczeń. Ciało zdolne do współuczestniczenia z duszą w radościach nieba.

"Wesel się Królowo miła, bo Ten, któregoś zrodziła, zmartwychwstał". Radujemy się z Tobą Twoim szczęściem i naszą nadzieją na zmartwychwstanie.

2. Wniebowstąpienie

Na górze Oliwnej zebrała się gromadka ludzi najwierniejszych Chrystusowi: Apostołowie i Maryja z niewiastami. Znaleźli się tam nawet ci uczniowie, których nie było na Kalwarii. Otoczyli Chrystusa, aby odprowadzić Go na drogę do Ojca. Pan Jezus dawał im ostatnie polecenia i błogosławił ich. Gdy uniósł się w niebo, na ziemi została zapatrzona gromadka. Przystąpili do niej dwaj mężowie w białych szatach, pytając: "Czemuż to stoicie, patrząc w niebo?" (Dz 1, 11). Jest to wskazanie, że chociaż mamy wpatrywać się w Chrystusa, jednakże naszym zadaniem jest umacniać Jego Królestwo - być świadkami Chrystusowymi. Mamy się rozejść, iść do pracy, wypełniać Boże plany.

A w niebie czeka na nas miejsce. Chociażbyśmy bardzo późno przyszli, nawet po stu latach ziemskiego życia - nikt nie zajmie naszego miejsca. Ono jest tylko dla nas. Nikt nie śmie na nim zasiąść. Gdyby ktoś zatrzymał się w czyśćcu, miejsce to będzie czekać, a gdyby całkiem pobłądził - pozostanie puste.

Dziękujemy Ci Panie Jezu, że już dziś jesteśmy obywatelami nieba, że czekasz tam na nas z Twoją i naszą Matką w swym uwielbionym Ciele, wziętym z Niej. Daj nam wszystkim przyjść kiedyś do Ciebie, by radować się Bożą obecnością w towarzystwie Matki Najśliczniejszej.

3. Zesłanie Ducha Świętego

Jesteśmy w Wieczerniku. Jest w nim Matka Najświętsza, Apostołowie i niewiasty galilejskie. Chrystus posyła Ducha mądrości i rozumu, rady i umiejętności, Ducha męstwa, pobożności i bojaźni Bożej. Duch Święty jest dla wszystkich, dla każdego. Wszyscy ze zgromadzonych, którzy Go przyjmą, otrzymają ognie Boże. Są one po to posłane, aby i w naszych sercach się rozpaliły. Chrystus tylko tego pragnie, aby ten ogień w nas zapłonął.

"Przybądź Duchu Święty i spuść z nieba wzięty światła Twego strumień..."

4. Wniebowzięcie

Po zbawczym dziele Chrystusa na krzyżu, po Zmartwychwstaniu, do Syna, który jest po prawicy Ojca - podąża Jego Matka, Maryja. Następuje bezpośrednie spotkanie Matki Chrystusowej z Ojcem Chrystusa. "Rodzina Boża" w niebie jest w komplecie. Jest Trójca działająca: Bóg Ojciec, Bóg Człowiek - Słowo Wcielone, jest Duch Święty oraz wybrana przez Trójcę Maryja - Człowiek, tylko człowiek.

Dziękujemy Ci, Panie Jezu Chryste, za radość z chwały Maryi Wniebowziętej. I za to, że w niebie mamy Matkę.

5. Ukoronowanie

Ojciec Niebieski dopełnia swego dzieła, koronując Maryję na Królową nieba i ziemi. Słuszną jest rzeczą, aby niebo miało swoją Królową. Przecież w hierarchii niebieskiej po Ojcu, Synu i Duchu Świętym, jest miejsce Maryi. Dopiero po Niej - świat aniołów. Ona jest Królową aniołów, patriarchów, proroków, męczenników, wyznawców, dziewic - wszystkich świętych.

Królowanie Maryi spływa na ziemię. Ona jest Królową całej ludzkości i poszczególnych narodów. Jest Królową całej ludzkości i poszczególnych narodów. Jest Królową Polski. Jest również Królową naszych serc.

Królowo świata i Matko Kościoła. Oddajemy się Tobie dobrowolnie. Oddajemy nasze serca, umysły i wolę do Twojej dyspozycji. Pragniemy być Twoimi niewolnikami i pomocnikami. Oddajemy się Tobie z radością, bo ufamy Tobie. Wiemy, że choćbyśmy się uważali za niewolników, Ty z nas uczynisz najmilsze i najdroższe dzieci swoje. Dziękujemy Ci za to, że na progu nowego życia okażesz nam Chrystusa, błogosławiony Owoc swojego życia. Amen.