Nabożeństwa maryjne

08.10.2011

Rozważania różańcowe 3

0 komentarzy · 20693 czytań · Drukuj

Chwała i uwielbienie miłosierdziu Bożemu niech płynie od wszelkiego stworzenia po wszystkie wieki i czasy (Dz. 1005).

Tajemnice radosne.

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie.

Boże, któryś nie zatracił człowieka po upadku, ale w miłosierdziu swoimprzebaczyłeś po Bożemu, to jest, że nie tylkomu odpuściłeś winę, ale obdarzyłeś go wszelką łaską. Miłosierdzie Cię pobudziiło, żeś sam raczył zstąpić do nas i wydźwignąć nas z nędzy naszej. Bóg zstąpi na ziemię, Pan nad pany, zniży się Nieśmiertelny. Ale gdzie zstąpisz, Panie? (...) O Panie, jaki Ci przybytek zgotujemy, gdyż ziemia cała jest Ci podnóżkiem. Sam zgotowałeś sobie przybytek - świętą Dziewicę. Jej niepokalane wnętrzności są mieszkaniem i staje się niepojęty cud miłosierdzia Twego, o Panie (Dz. 1745).

2. Nawiedzenie św. Elżbiety.

Dziś odczułam bliskość swej Matki - Matki niebieskiej (...) i czuję wyraźnie Jej opiekę nad sobą (Dz. 1114). Pragnienia moje są wielkie. Pragnę, aby wszystkie ludy poznały Pana, pragnę przygotować wszystkie narody na przyjęcie Słowa Wcielonego. O Jezu, spraw, niech zdrój miłosierdziaTwego wytryśnie z większą obfitością, bo bardzo jest schorzała ludzkość, a więc więcej niż kiedykolwiekpotrzebuje litości Twojej (Dz. 793).

3. Narodzenie Jezusa.

Odpowiedział mi Pan: "Córko moja, miłość Mnie sprowadziła i miłość Mnie zatrzymuje" (Dz. 576). O maleńki Jezu, proszę Cię gorąco, zamknij wszystkich w morzu niepojętego miłosierdzia Swego. O słodki, maleńki Jezu, masz moje serce, niech ono Ci będzie mieszkaniem miłym (Dz. 845).

4. Ofiarowanie Pana Jezusa.

Ujrzałam Matkę Najświętszą z Dzieciątkiem Jezus (...) rzekła do mnie: Oto masz najdroższy Skarb. - I podała mi Dziecię Jzus (Dz. 608). W sercu, w duszy mojej jest noc ciemna. Przed umysłem moim jest mur nieprzebity, który mi zasłonił Boga, jednak ciemność ta nie jest z mojej przyczyny.Dziwna ta męka, której w całej pełni lękam się napisać, ale i w tym stanie staram sie być wierna Tobie, o Jezu mój, zawsze i we wszystkim, serce moje bije tylko dla Ciebie (Dz. 1235). O Matko, Dziewico Niepokalana, w Tobie odbija się promień Boga. Ty mnie uczysz, jak wśród burz kochać Pana, Tyś mi tarczą i obroną od wroga (Dz. 1232).

5. Znalezienie Pana Jezusa.

Matko Boża, dusza Twa była zanurzona w goryczy, spójrz na dziecię Twoje i naucz cierpieć i kochać w cierpieniu. Wzmocnij mą duszę, niech jej ból nie łamie. Matko łaski - naucz mnie żyć z Bogiem (Dz. 315).

Tajemnice światła.

1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie.

Przeistocz mnie w Ciebie, o Jezu, abym była żywą ofiarą i miłą Tobie; pragnę Ci czynić w każdym momencie zadość za biednych grzeszników, ofiara mojego ducha, kryje się pod osłoną ciała, oko ludzkie nie dosięga jej, dlatego jest czysta i miła Tobie. O Stwórco mój i Ojcze wielkiego miłosierdzia, ufam Tobie, boś dobroć sama. - Nie lękajcie się dusze Boga, ale ufajcie Mu, bo dobry jest i na wieki miłosierdzie Jego (Dz. 908).

2. Objawienie Pana Jezusa na weselu w Kanie Galilejskiej.

Panie, Ty wiesz, że od młodości swojej zawsze upatrywałam woli Twojej, a poznawszy ją, starałam się ją spełnić. Serce moje było przyzwyczajone do natchnienia Ducha Świętego, któremu jestem wierna. W największym gwarze słyszałam głos Boży, zawsze wiem, co się dzieje we wnętrzu duszy mojej (Dz. 1504).

3. Głoszenie Królestwa Bożego, wezwanie do nawrócenia.

O miłosierny Boże, który mi jeszcze żyć pozwalasz, daj mi moc, abym mogła żyć nowym życiem ducha, nad którym śmierć nie ma władzy. I odnowiło się serce moje i zaczęłam życie nowe, już tu na ziemi - życie miłości Bożej. Wszelako nie zapominam, że jestem słabością samą, jednak nie wątpię ani na chwilę w pomoc łaski Twojej, o Boże (Dz. 1344).

Przemienienie na górze Tabor.

Kiedy weszłam do kaplicy, znowu ogarnął mnie majestat Boży, czułam się cała w Nim zanurzona i przeniknięta, widzac, jak bardzo Ojciec niebieski miłuje nas. O, jak wielkie szczęście napełnia duszę moją z poznania Boga, życia Bożego. Pragnę się tym szczęściem podzielić ze wszystkimi ludźmi, nie mogę zamknąć tego szcześcia we własnym tylko sercu, bo płomienie jego palą mnie... (Dz. 491).

5. Ustanowienie Eucharystii.

W pewnej chwili po komunii świętej usłyszałam te słowa: Tyś jest nam mieszkaniem. W tej chwili odczułam w duszy obecność Trójcy Świętej - Ojca, Syna i Ducha Świętego, czułam się świątynią Bożą, czuję, że jestem dzieckiem Ojca; nie umiem wytłumaczyć wszystkiego, ale duch to rozumie. O Dobroci nieskończona, jak bardzo zniżasz się do nędznego stworzenia (Dz. 451).

Tajemnice bolesne.

1. Modlitwa w Ogrójcu.

Przesunęła się przed oczyma mojej duszy wizja, jak u Pana Jezusa w Ogrójcu. Najpierw cierpienia fizyczne i wszystkie okoliczności, które je powiększają; cierpienia duchowe w całej rozciągłości i te, o których nikt wiedzieć nie będzie. W tę wizję wchodzi wszystko: posądzenia niewinne, odebranie dobrej sławy (Dz. 135).

2. Biczowanie.

Jezus miał wzrok spuszczony na ziemię; wyczułam, co wówczas się działo w najsłodszym Sercu Jezusa. Niech każda dusza rozważy, co Jezus cierpiał w tym momencie (Dz. 408).

3. Cierniem ukoronowanie.

Ujrzałam Jezusa umęczonego, a w ręku trzymał kawałek trzciny. Milczał Jezus, a żołdacy uwijali się na wyścigi, aby Go męczyć. Jezus nic nie mówił, tylko się spojrzał na mnie; w tym spojrzeniu wyczułam tak straszną mękę Jego, że my nie mamy nawet pojęcia, co cierpiał Jezus dla nas przed ukrzyżowaniem. Dusza moja jest pełna bólu i tęsknoty; odczułam w duszy wielką nienawiść grzechu, a najmniejsza niewierność moja zdaje mi się górą wielką i czynię zadość przez umartwienie i pokuty (Dz. 948).

4. Dźwiganie krzyża.

Pośród strasznych udręk patrzę na Ciebie, o Boże, i choć burza gromadzi się nad głową moją, wiem, że nie gaśnie słońce, ani się nie dziwię stworzeniu przewrotnemu, a wszystkie wydarzenia z góry przyjmuję. Usta moje milczą, gdy uszy są przesycone urąganiem. Staram się o ciszę serca swego, pośród cierpień największych i zasłaniam się tarczą Imienia Twojego przeciw pociskom wszelkim (Dz. 1040).

5. Ukrzyżowanie.

Ujrzałam Pana Jezusa ukrzyżowanego. Z rąk i nóg, i boku spłynęła Krew Przenajświętsza. Po chwili rzekł do mnie Jezus: "To wszystko dla zbawienia dusz. Rozważ, córko moja, co ty czynisz dla ich zbawienia". Odpowiedziałam: Jezu, gdy patrzę na Mękę Twoją, to ja prawie nic nie czynię w ratowaniu dusz. I powiedział mi Pan: "Wiedz, córko moja, że twoje codzienne ciche męczeństwo w zupełnym poddaniu się woli mojej wprowadza wiele dusz do nieba, a kiedy ci się zdaje, że cierpienie przechodzi siły twoje, patrz w Rany Moje. Rozważanie Mojej Męki dopomoże ci się wznieść ponad wszystko" (Dz. 1184).

Tajemnice chwalebne.

1. Zmartwychwstanie.

Dziś w czasie rezurekcji ujrzałam Pana Jezusa w wielkim blasku, który zbliżał się do mnie i rzekł: "Pokój wam, dzieci moje", i wzniósł rękę, i pobłogosławił. Rany rąk i nóg, i boku były niezatarte, ale jaśniejące. Kiedy się spojrzał na mnie z taką łaskawością i miłością, że dusza moja zatonęła w Nim - rzekł do mnie: "Wzięłaaś wielki udział w Męce Mojej, dlatego daję ci ten wielki udział w chwale i radości Mojej" (Dz. 205).

2. Wniebowstąpienie.

Ujrzałam się pośród wielkiej rzeszy uczniów i Apostołów, i Matki Bożej; Jezus mówił, aby szli na cały świat nauczając w imię Jego - wyciągnął ręce i błogosławił im, i zniknął w obłoku. Widziałam tęsknotę Najświętszej Panny. Dusza Jej całą mocą miłości zatęskniła za Jezusem, lecz tak była spokojna i zdana na Boga, że w Jej Sercu nie było ani jednego drgnienia innego, tylko tak, jak Bóg tego chce (Dz. 1710).

3. Zesłanie Ducha Świętego.

O Duchu Boży, Duchu Prawdy i światłości, mieszkaj w mej duszy stale przez swą łaskę Bożą, niech tcnienie Twoje rozprasza ciemności, a w Twym świetle dobre uczynki się mnożą. O Duchu Boży, Duchu miłości i miłosierdzia, który wlewasz w me serce balsam ufności, Twa łaska w dobrym mą duszę utwierdza, dając jej moc nieprzezwyciężoną - stałości. O Duchu Boży, który na wskroś przenikasz istotę moją, i dajesz mi oznać Swe życie Boskie, Troiste, i wtajemniczasz mnie w Boską Istotę Swoją, a tak zjednoczona z Tobą, wieść będę życie wieczyste (Dz. 1411).

4. Wniebowzięcie.

Dziwna tęsknota ogarnia duszę moją, dziwię się, że ona nie rozłączy duszy od ciała. Pragnę Boga, pragnę w Nim zatonąć. Rozumiem, że jestem na strasznym wygnaniu, cała moc duszy mojej rwie się do Boga. O mieszkańcy ojczyzny mojej, wspomnijcie na wygnankę - kiedyż i dla mnie spadną zasłony? Chociaż widzę i czuję w przybliżeniu, jak cieniutka zasłona dzieli mnie od Pana. Ja pragnę Go oglądać twarzą w twarz, ale niech się stanie wszystko według woli Twojej (Dz. 807).

5. Ukoronowanie Najświętszej Maryi Panny.

Ujrzałam Ją taką śliczną i piękną, że nie mam słów, abym mogła choć cząstkę tej piękności wypowiedzieć. Cała była biała, przepasana szarfą niebieską, płaszcz też niebieski, korona na głowie, z całej postaci bił blask niepojęty. "Jestem Królową nieba i ziemi, a szczególnie Matką waszą". Przytuliła mnie do swego Serca i rzekła: "Ja zawsze współczuję z tobą". Odczułam moc Nieskalanego Jej Serca, która się udzieliła duszy mojej (Dz. 805).

Komentarze

Brak komentarzy. Może czas dodać swój?

Dodaj komentarz

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Oceny

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony

Zaloguj się , żeby móc zagłosować.
Brak ocen. Może czas dodać swoją?

Wspomóż nas

wesprzyj serwis

Nabożeństwa maryjne