Duchowość maryjna
04.09.2009
Cudowny Medalik
32904 czytań ·
Nawrócenie Alfonsa Ratisbone
Alfons Ratisbonne wzrastał w obojętności religijnej. Tak było dopóki jego brat Teodor nie przyjął chrztu w Kościele katolickim. Nie koniec na tym, po kilku latach, przyjął święcenia kapłańskie.
Od tej pory Alfons nienawidził Kościoła katolickiego i walczył z nim. Do Rzymu przybył przypadkowo. Nie był on celem jego podróży. Nie robił na nim zbyt wielkiego wrażenia.
Spotkał tam przyjaciela z dzieciństwa, Gustawa de Bussiéres, młodszego brata barona Teodora de Bussiéres, który wcześniej przeszedł z protestantyzmu na katolicyzm.
Teodor był nie tylko imiennikiem brata Alfonsa, ale i jego bliskim przyjacielem. I już samo to wystarczyło, żeby wywołać w Alfonsie głęboką antypatię.
Na zakończenie spotkania jednak Alfons wziął od barona nie tylko adres brata, ale i cudowny medalik z wizerunkiem Matki Bożej. Teodor de Bussiéres zaproponował mu odmawianie modlitwy św. Bernarda.
20 stycznia Ratisbonne towarzyszył baronowi w drodze do rzymskiego kościoła San Andrea delle Fratte. aby załatwić formalności związane z pogrzebem swego znajomego hrabiego de La Ferronays.
Kilka dni przed jego śmiercią poprosił go o modlitwę w intencji nawrócenia się Alfonsa. Ratisbonne zdecydował się wejść do świątyni.
Tak sam opisał swoje nawrócenie:
"Gdyby w tym momencie (było południe) ktoś trzeci był do mnie przystąpił i powiedział: Alfonsie, za kwadrans będziesz uwielbiać Chrystusa, twego Pana i Zbawiciela i w nędznym kościele klęczeć na kolanach, będziesz u stóp kapłana bić się w piersi,
w klasztorze jezuitów będziesz spędzał karnawał, przygotowując się do chrztu, gotowy oddać swoje życie za wiarę katolicką, i wyrzekniesz się świata, jego przepychu i radości, swego majątku, perspektyw, przyszłości i jeśli to jest konieczne, wyrzekniesz się także swojej narzeczonej, miłości swojej rodziny, poważania przyjaciół, sympatii Żydów i nie będziesz sobie niczego więcej życzył, jak tylko służyć Jezusowi Chrystusowi i nieść Jego Krzyż aż do śmierci!... Mówię, gdyby jakiś prorok zrobił mi taką przepowiednię, nie uważałbym żadnego człowieka za bardziej szalonego od niego.
Tak opisuje dalszy przebieg wydarzenia:
"Gdym przechodził przez kościół i doszedł do miejsca przygotowań pogrzebowych. Nagle uczułem niepokój i ujrzałem przed sobą jakoby zasłonę; zdawało mi się, że w całym kościele zapanowała ciemność z wyjątkiem jednej kaplicy, jak gdyby całe światło tam się zebrało.
Zwróciłem oczy ku kaplicy, promieniującej wielkim światłem i ujrzałem w niej na ołtarzu stojącą żywą, wielką, majestatyczną, piękną, pełną miłosierdzia Najświętszą Dziewicę Maryję podobną w ułożeniu do wizerunku, który się znajduje na Cudownym Medaliku Niepokalanej.
Na ten widok padłem na kolana w miejscu, gdzie stałem, następnie kilka razy starałem się wznieść oczy ku Najświętszej Dziewicy, ale uszanowanie i blask zmusił mnie do opuszczenia wzroku, co jednak nie przeszkadzało jasności zjawienia.
Utkwiłem wzrok w Jej rękach i widziałem w nich wyraz przebaczenia i miłosierdzia. W obecności Najświętszej Dziewicy, chociaż nie rzekła mi Ona ani słowa, pojąłem okropność stanu, w jakim się znajdowałem, obrzydliwość grzechu, piękność religii katolickiej, jednym słowem pojąłem wszystko.
Gdy de Bussiéres powrócił, znalazł mnie klęczącego z głową opartą o balustradę kaplicy, gdzie okazała się Najświętsza Dziewica, zalanego łzami.
Nie mogę zdać sobie sprawy, w jaki sposób upadłszy na kolana z drugiej strony nawy, mimo katafalku, który stał na drodze do kaplicy, doszedłem do jej balustrady.
Muszę dodać, że uczuciem, które towarzyszyło mym łzom, była wdzięczność ku Maryi i współczucie dla rodziny, pogrzebanej w ciemnościach judaizmu, dla heretyków, dla grzeszników. Teodor de Bussiéres mnie podniósł; rzekłem mu wtedy z płaczem:
O, ile ten pan modlił się za mnie! - myśląc o zmarłym p. Laferronays.
Zapytywał mnie kilka razy, lecz ze wzruszenia nie mogłem dać odpowiedzi.
Wówczas wziął mnie pod ramię, wyprowadził z kościoła do dorożki i dopomógł wsiąść; spytał mnie potem, gdzie ma mnie powieźć; odpowiedziałem na to: Niech mnie pan wiezie, gdzie chce, po tym, co widziałem, jestem posłuszny. Lecz co pan widział? - zapytał.
Nie mogę tego panu opowiedzieć, proszę mnie poprowadzić do spowiednika, a jemu na klęczkach opowiem.
Zawiózł mnie, więc do kościoła al Gesù do o. Villeforta, jezuity, któremu w obecności Teodora de Bussiéres opowiedziałem, co się stało".
Alfons próbował wytłumaczyć, co tak naprawdę wydarzyło się w jego duszy.
"Przy wchodzeniu do kościoła niczego nie wiedziałem, a przy wyjściu wszystko jasno widziałem. (...)Sądzę, że będzie zgodne z prawdą, jeśli powiem, że nie miałem żadnej znajomości litery dogmatów, ale ich ducha przeczuwałem.
Bardziej przeczuwałem te rzeczy, niż je widziałem, a wyczuwałem je dzięki niewysłowionemu działaniu, jakie na mnie wywierały.
Wszystko odgrywało się w moim wnętrzu i te wrażenia, szybsze niż myśli, tysiąc razy głębsze od każdej refleksji, nie tylko wzburzyły moją duszę, lecz jakby odwróciły ją i nastawiły na nowy kierunek, na inny cel i nowe życie".
Jedynym wytłumaczeniem była obietnica Maryi: "Ci którzy będą nosić medalik na szyi, otrzymają wiele łask".
31 stycznia 1842 r., w jedenaście dni po objawieniu, w rzymskim kościele pod wezwaniem Imienia Jezus, Alfons Ratisbonne przyjął chrzest, na którym przybrał dodatkowo imię "Maria" na pamiątkę Maryi Niepokalanie Poczętej z Cudownego Medalika.
Share:
Facebook
Google
Yahoo
Twitter
Delicious
Nawrócenie Alfonsa Ratisbone
Alfons Ratisbonne wzrastał w obojętności religijnej. Tak było dopóki jego brat Teodor nie przyjął chrztu w Kościele katolickim. Nie koniec na tym, po kilku latach, przyjął święcenia kapłańskie.
Od tej pory Alfons nienawidził Kościoła katolickiego i walczył z nim. Do Rzymu przybył przypadkowo. Nie był on celem jego podróży. Nie robił na nim zbyt wielkiego wrażenia.
Spotkał tam przyjaciela z dzieciństwa, Gustawa de Bussiéres, młodszego brata barona Teodora de Bussiéres, który wcześniej przeszedł z protestantyzmu na katolicyzm.
Teodor był nie tylko imiennikiem brata Alfonsa, ale i jego bliskim przyjacielem. I już samo to wystarczyło, żeby wywołać w Alfonsie głęboką antypatię.
Na zakończenie spotkania jednak Alfons wziął od barona nie tylko adres brata, ale i cudowny medalik z wizerunkiem Matki Bożej. Teodor de Bussiéres zaproponował mu odmawianie modlitwy św. Bernarda.
20 stycznia Ratisbonne towarzyszył baronowi w drodze do rzymskiego kościoła San Andrea delle Fratte. aby załatwić formalności związane z pogrzebem swego znajomego hrabiego de La Ferronays.
Kilka dni przed jego śmiercią poprosił go o modlitwę w intencji nawrócenia się Alfonsa. Ratisbonne zdecydował się wejść do świątyni.
Tak sam opisał swoje nawrócenie:
"Gdyby w tym momencie (było południe) ktoś trzeci był do mnie przystąpił i powiedział: Alfonsie, za kwadrans będziesz uwielbiać Chrystusa, twego Pana i Zbawiciela i w nędznym kościele klęczeć na kolanach, będziesz u stóp kapłana bić się w piersi,
w klasztorze jezuitów będziesz spędzał karnawał, przygotowując się do chrztu, gotowy oddać swoje życie za wiarę katolicką, i wyrzekniesz się świata, jego przepychu i radości, swego majątku, perspektyw, przyszłości i jeśli to jest konieczne, wyrzekniesz się także swojej narzeczonej, miłości swojej rodziny, poważania przyjaciół, sympatii Żydów i nie będziesz sobie niczego więcej życzył, jak tylko służyć Jezusowi Chrystusowi i nieść Jego Krzyż aż do śmierci!... Mówię, gdyby jakiś prorok zrobił mi taką przepowiednię, nie uważałbym żadnego człowieka za bardziej szalonego od niego.
Tak opisuje dalszy przebieg wydarzenia:
"Gdym przechodził przez kościół i doszedł do miejsca przygotowań pogrzebowych. Nagle uczułem niepokój i ujrzałem przed sobą jakoby zasłonę; zdawało mi się, że w całym kościele zapanowała ciemność z wyjątkiem jednej kaplicy, jak gdyby całe światło tam się zebrało.
Zwróciłem oczy ku kaplicy, promieniującej wielkim światłem i ujrzałem w niej na ołtarzu stojącą żywą, wielką, majestatyczną, piękną, pełną miłosierdzia Najświętszą Dziewicę Maryję podobną w ułożeniu do wizerunku, który się znajduje na Cudownym Medaliku Niepokalanej.
Na ten widok padłem na kolana w miejscu, gdzie stałem, następnie kilka razy starałem się wznieść oczy ku Najświętszej Dziewicy, ale uszanowanie i blask zmusił mnie do opuszczenia wzroku, co jednak nie przeszkadzało jasności zjawienia.
Utkwiłem wzrok w Jej rękach i widziałem w nich wyraz przebaczenia i miłosierdzia. W obecności Najświętszej Dziewicy, chociaż nie rzekła mi Ona ani słowa, pojąłem okropność stanu, w jakim się znajdowałem, obrzydliwość grzechu, piękność religii katolickiej, jednym słowem pojąłem wszystko.
Gdy de Bussiéres powrócił, znalazł mnie klęczącego z głową opartą o balustradę kaplicy, gdzie okazała się Najświętsza Dziewica, zalanego łzami.
Nie mogę zdać sobie sprawy, w jaki sposób upadłszy na kolana z drugiej strony nawy, mimo katafalku, który stał na drodze do kaplicy, doszedłem do jej balustrady.
Muszę dodać, że uczuciem, które towarzyszyło mym łzom, była wdzięczność ku Maryi i współczucie dla rodziny, pogrzebanej w ciemnościach judaizmu, dla heretyków, dla grzeszników. Teodor de Bussiéres mnie podniósł; rzekłem mu wtedy z płaczem:
O, ile ten pan modlił się za mnie! - myśląc o zmarłym p. Laferronays.
Zapytywał mnie kilka razy, lecz ze wzruszenia nie mogłem dać odpowiedzi.
Wówczas wziął mnie pod ramię, wyprowadził z kościoła do dorożki i dopomógł wsiąść; spytał mnie potem, gdzie ma mnie powieźć; odpowiedziałem na to: Niech mnie pan wiezie, gdzie chce, po tym, co widziałem, jestem posłuszny. Lecz co pan widział? - zapytał.
Nie mogę tego panu opowiedzieć, proszę mnie poprowadzić do spowiednika, a jemu na klęczkach opowiem.
Zawiózł mnie, więc do kościoła al Gesù do o. Villeforta, jezuity, któremu w obecności Teodora de Bussiéres opowiedziałem, co się stało".
Alfons próbował wytłumaczyć, co tak naprawdę wydarzyło się w jego duszy.
"Przy wchodzeniu do kościoła niczego nie wiedziałem, a przy wyjściu wszystko jasno widziałem. (...)Sądzę, że będzie zgodne z prawdą, jeśli powiem, że nie miałem żadnej znajomości litery dogmatów, ale ich ducha przeczuwałem.
Bardziej przeczuwałem te rzeczy, niż je widziałem, a wyczuwałem je dzięki niewysłowionemu działaniu, jakie na mnie wywierały.
Wszystko odgrywało się w moim wnętrzu i te wrażenia, szybsze niż myśli, tysiąc razy głębsze od każdej refleksji, nie tylko wzburzyły moją duszę, lecz jakby odwróciły ją i nastawiły na nowy kierunek, na inny cel i nowe życie".
Jedynym wytłumaczeniem była obietnica Maryi: "Ci którzy będą nosić medalik na szyi, otrzymają wiele łask".
31 stycznia 1842 r., w jedenaście dni po objawieniu, w rzymskim kościele pod wezwaniem Imienia Jezus, Alfons Ratisbonne przyjął chrzest, na którym przybrał dodatkowo imię "Maria" na pamiątkę Maryi Niepokalanie Poczętej z Cudownego Medalika.
Facebook
Google
Yahoo
Twitter
Delicious
Wspomóż nas
Duchowość maryjna
- Bogarodzica Dziewica
maryjni.pl/jan-pawel-ii-list-bogarodzica-dziewica/ - Cudowny Medalik - Owoc paryskich...
Niewątpliwie szerokiemu gronu czytelników "Rycerza" Cudowny Medalik jest dobrze znany. Ten znak wiary, ofiarowany przez Maryję podczas objawień św. Katarzynie Labouré w 1830 r., na różne sposoby zaistniał w pobożności wiernych Kościoła katolickiego, a nawet w jego liturgii. - Dlaczego Maryja nas kocha?
Św. Alfons Liguori był świętym na wskroś maryjnym. Również św. Maksymilian używał jego tekstów do modlitwy. Tekst niżej podany jest fragmentem z książki pod tytułem "Uwielbienia Maryi" - Duchowość "pielgrzyma"
Gdy patrzymy na swoje życie, odczytujemy je zwykle jako wędrówkę. Zaczyna się ona od misterium zjednoczenia naszych rodziców. Wiedzie przez bramę śmierci do "domu Ojca". - Gromadźcie się wokół Niej
Rozważania Marii Franciszki od Ukrzyżowanej Miłości zaczerpnięte z książki "Maryja". Zawiera medytacje o Maryi prowadzące do Jej umiłowania. Są to duchowe spotkania z Jezusem i Maryją. Możliwość usłyszenia głosu Maryi, która mówi: Czy wiesz jaka to dla mnie radość móc powiedzieć: "Chodź, pójdziemy do Ojca"? - Królowa Polski
Czy wiecie że Maryja sama obrała sobie Polskę za swoje królestwo? - Maryja duchową Matką
Św. Alfons Liguori był świętym na wskroś maryjnym. Również św. Maksymilian używał jego tekstów do modlitwy. Tekst niżej podany jest fragmentem z książki pod tytułem "Uwielbienia Maryi - Maryja ikoną wolności
W tym roku Maryjną drogę rozpoczynamy od rozważań o wolności. Jak zauważa Prymas Tysiąclecia, kard. Stefan Wyszyński, chodzi nie tylko o wolność w wymiarze politycznym, społecznym czy państwowym, lecz o wolność wewnętrzną. I dodaje, że Kościół wychowuje nas w duchu wolności. Nad tym duchem "czuwa Maryja, którą nam tu dobry Bóg postanowił dla obrony narodu polskiego". - Maryja w godzinie śmierci
Św. Alfons Liguori był świętym na wskroś maryjnym. Również św. Maksymilian używał jego tekstów do modlitwy. Tekst niżej podany jest fragmentem z książki pod tytułem "Uwielbienia Maryi" - Maryja wzorem posłannictwa świec...
Wraz z darem życia każdy z nas otrzymał od Boga powołanie do bycia apostołem. Czym zatem jest apostolstwo? Odpowiedź znajdziemy w postawie i życiu Maryi i w akcie Zwiastowania: apostolstwo jest "posłannictwem z góry, zadaniem, które nie wypływa z inicjatywy człowieka, lecz jest dane przez interwencję Boga samego". Dlatego każde apostolstwo, także świeckich, musi brać swój początek z "tak" powiedzianego Bogu, które łączy się z fiat Maryi. - Maryja z Nazaretu drogą do Ducha...
Wraz z darem życia każdy z nas otrzymał od Boga powołanie do bycia apostołem. Czym zatem jest apostolstwo? Odpowiedź znajdziemy w postawie i życiu Maryi i w akcie Zwiastowania: apostolstwo jest "posłannictwem z góry, zadaniem, które nie wypływa z inicjatywy człowieka, lecz jest dane przez interwencję Boga samego". Dlatego każde apostolstwo, także świeckich, musi brać swój początek z "tak" powiedzianego Bogu, które łączy się z fiat Maryi. - Matka odsuwająca miecz
Ofiarowanie, Oczyszczenie, Przedstawienie, Spotkanie, Matki Bożej Gromnicznej. Skąd tyle nazw? Prawdopodobnie dlatego, że Liturgia podkreślała różne aspekty tego święta. - Mistyczne Miasto Boże (fragmenty)
Mistyczne Miasto Boże, czyli żywot Matki Bożej Bolesnej według objawień Marii z Agredy (ok. 1650 r.). Pierwsze cztery rozdziały. - Miłość matczyna
Nie spotkasz w życiu tej samej młlości jaką dażyła Cię Matka. Może być podobna, może być silniejsza, może być słabsza, lecz nigdy nie powtórzy sie taka sama. - Pięć powodów Maryjnej czci
Oto one: Bóg posłał Zbawiciela przez Maryję. Jezus uczynił pierwszy swój cud na prośbę Maryi. Jezus dał Maryję Janowi. Pierwsze łaski Jezus dał przez Maryję. Jezus Chrystus jest Jedynym Pośrednikiem między Bogiem a człowiekiem. - Pieszo na Jasną Górę
Niemal od początków chrześcijaństwa na naszych ziemiach Polacy oddawali Matce Bożej cześć. Wędrowali do Niej, jako do swojej Pani i Matki. Wielka miłość do Maryi znajduje swe odzwierciedlenie w nadanym Jej tytule Królowej Polski, który łączy się przede wszystkim z Jasną Górą. - Pismo milczy na temat Maryi
Z mojego doświadczenia wynika, że nawet członkom wspólnot kościelnych potrzeba podania uzasadnienia katolickiej nauki dotyczącej Matki Pana, nie mówiąc już o wciąż aktualnej zasadności odpierania zarzutów czy rozwiewania wątpliwości formułowanych przez niekatolickich braci lub osoby niewierzące. Jestem przekonany, że w Niej, jak w soczewce, dostrzec można sprawy najważniejsze dla człowieka, a i Bóg staje się bliższy i bardziej fascynujący. Zatem zacznijmy... - Praca magisterska o Cudownym Med...
Praca magisterska "Cudowny Medalik jako forma kultu maryjnego w perspektywie pastoralnej tradycji Kościoła w Polsce". - Przedziwny sekret różańca świętego
Książka napisana przez św. Ludwika Marię Grigniona de Montforta jest wielkim darem Trójcy Przenajświętszej danym Kościołowi szczególnie na czasy obecne, kiedy to, z dopustu Bożego, działalność szatana dochodzi pomału do szczytu. Każdy katolik zobowiązany jest przed Bogiem wiedzieć, dlaczego papieże napisali mnóstwo encyklik o różańcu, w których jakby wzajemnie prześcigali się w zachęcaniu wiernych do odmawiania tej modlitwy, czemu obdarzyli ją największymi przywilejami i sami codziennie odmawiali oraz uznali za najstraszniejszą broń przeciw szatanowi. Jasnych i głębokich odpowiedzi udzieli ta książka. - Rozeznanie objawień i przesłań
Zamieszczamy dokument, promulgowany 25 lutego 1978 r. przez ówczesną Świętą Kongregację Nauki Wiary, ustalający normy postępowania w rozeznawaniu domniemanych objawień i przesłań, oraz wstęp, podpisany przez prefekta Kongregacji Nauki Wiary. - Soli Deo przez Maryję
Uwięziony kard Stefan Wyszyński kolejny Nowy Rok zawierzył Maryi wspominając przypadającą na ten rok rocznicę "obrony Jasnej Góry". Istnieje o wiele ważniejsza "obrona" dla której warto powalczyć - obrona duszy chrześcijańskiej Narodu. - Św. Maksymilian mówi o różańcu
maryjni.pl/swiety-maksymilian-mowi-o-rozancu/ - Traktat o doskonałym nabożeństwi...
Spośród licznych dzieł, które wyszły spod pióra św. Ludwika Marii, bezsprzecznie najznakomitszym i najsławniejszym jest dzieło O doskonałym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny. Powstało ono w 1712 r. w czasie pobytu Świętego w pustelni św. Eligiusza. Jakie miały być losy tej złotej książeczki, autor sam przepowiedział, mianowicie, że szatan, obawiając się zbawiennego jej wpływu, starać się będzie ze wszystkich sił, aby ją ukryć przed światem i pogrążyć w zapomnieniu. Istotnie, przepowiednia Świętego spełniła się dokładnie. Dzieło O doskonałym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny nie wydane przez autora leżało w zapomnieniu, aż je w 1842 r. odkryto przypadkiem w starym kufrze pomiędzy innymi rękopisami w domu zakonnym w Saint Laurent-sur-Sevre. - Wskazująca drogę
Spośród licznych dzieł, które wyszły spod pióra św. Ludwika Marii, bezsprzecznie najznakomitszym i najsławniejszym jest dzieło O doskonałym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny. Powstało ono w 1712 r. w czasie pobytu Świętego w pustelni św. Eligiusza. Jakie miały być losy tej złotej książeczki, autor sam przepowiedział, mianowicie, że szatan, obawiając się zbawiennego jej wpływu, starać się będzie ze wszystkich sił, aby ją ukryć przed światem i pogrążyć w zapomnieniu. Istotnie, przepowiednia Świętego spełniła się dokładnie. Dzieło O doskonałym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny nie wydane przez autora leżało w zapomnieniu, aż je w 1842 r. odkryto przypadkiem w starym kufrze pomiędzy innymi rękopisami w domu zakonnym w Saint Laurent-sur-Sevre. - Za 5 lat MI skończy 100 lat
Nieprzyjaźń pomiędzy potomstwem tajemniczej niewiasty a rajskim wężem trwa od zarania dziejów i wszystko wskazuje na to, że konflikt ten trwać będzie do końca czasów. - Zatopić w głębinach prawdy wszel...
Kazanie o. Pawła Warchoła, wygłoszone 14 października 2012 r. w Niepokalanowie z racji 30. rocznicy kanonizacji św. Maksymiliana.
Wiadomości
Dzień konsekrowanych - Modlitwy o konsekrowanych i za konsekrowanych Jana Pawła II.
Czytaj więcej »
Ostatnio na forum
Najnowsze tematy
- Nie zaglądaj w majtki diabłu
- Maryjny serwis informacyjny
- Duch Święty nie przychodzi do nas inaczej jak przez Maryję!
- Miesięcznik "Egzorcysta" - moja opinia
- Objawienia prywatne
Najciekawsze tematy
- Młodzież gimnazjalna - jaka jest jej wiedza o Maryi [54]
- Radio Maryja [53]
- Różaniec [45]
- Opętani [34]
- Ilość przewyższająca jakość. [26]