Zgromadzenie Córek Maryi Niepokalanej

Historia

Zgromadzenie Córek Maryi Niepokalanej (bezhabitowe), założone 21 XI 1891 r. w Zakroczymiu przez bł. Honorata Koźmińskiego przy współudziale Walerii Ludwiki Gąsiorowskiej, zatwierdzenie Stolicy Apostolskiej otrzymało 14 II 1934 r., jako zgromadzenie zakonne na prawie papieskim oparte na III Regule Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu. Realizując zadania nakreślone przez Założyciela, Zgromadzenie obejmuje swą działalnością apostolską środowiska miejskie, starając się o podniesienie życia religijnego i moralnego oraz szerzenie kultu Matki Bożej, zwłaszcza w tajemnicy Jej Niepokalanego Poczęcia. Siostry podejmują pracę oświatowo - wychowawczą wśród dzieci i młodzieży oraz opiekę nad osobami chorymi i starszymi.

Siostry od 112 lat z ogromnym poświęceniem pracują wśród mieszkańców miast pisząc jedną z wielu kart historii Kościoła. Zgromadzenie Córek Maryi Niepokalanej (bezhabitowe) powstało 21 listopada 1891r.w Zakroczymiu jako jedno z ostatnich w wielkim dziele zakonotwórczym bł. Honorata Koźmińskiego przy współudziale Walerii Ludwiki Gąsiorowskiej. Założyciele powołując je do istnienia odpowiedzieli na palące potrzeby społeczeństwa polskiego doby przełomu XIX i XX wieku. Wierne swemu charyzmatowi Zgromadzenie od samego początku starało się objąć działalnością apostolską jak największą grupę ludności miejskiej, do której z woli Założycieli zostało posłane. W nurcie podejmowanych prac wyłaniają się dwa kierunki pełnionego apostolstwa. W pierwszych latach istnienia Zgromadzenia siostry prowadziły działalność społeczno- charytatywną ilustrowaną tego typu placówkami jak: pracownie krawieckie, pralnie schroniska dla starców, placówki gastronomiczne, sklepy. Drugim kierunkiem był apostolat wychowawczo-oświatowy, a w nim prowadzone przez siostry ochronki, sierocińce i bursy oraz działalność na polu szkolnictwa powszechnego i zawodowego. Pracę wśród dzieci i młodzieży zwłaszcza żeńskiej, siostry podejmowały ze szczególną troską i oddaniem. Po roku 1989 w raz z narodzinami III Rzeczpospolitej Zgromadzenie na nowo podjęło starania, by powrócić do pierwszych dzieł i nowych placówek.