Dogmat o Wniebowzięciu NMP

W dniu 1 listopada 1950 roku konstytucją apostolską Munificentissimus Deus papież Pius XII ogłosił dogmat o Wniebowzięciu NMP.

Definicja dogmatu

Dlatego zaniósłszy do Boga wielokrotne korne błaganie i wezwawszy światła Ducha Prawdy, ku chwale Boga Wszechmogącego, który szczególną Swą łaskawością obdarzył Maryję Dziewicę, na cześć Syna Jego, nieśmiertelnego Króla wieków oraz Zwycięzcy grzechu i śmierci, dla powiększenia chwały dostojnej Matki tegoż Syna, dla radości i wesela całego Kościoła, powagą, Pana Naszego Jezusa Chrystusa, świętych Apostołów Piotra i Pawła oraz Naszą ogłaszamy, wyjaśniamy i określamy, jako dogmat przez Boga objawiony, ŻE NIEPOKALANA BOGARODZICA ZAWSZE DZIEWICA MARYJA, PO ZAKOńCZENIU BIEGU ŻYCIA ZIEMSKIEGO, ZOSTAŁA Z CIAŁEM I DUSZĄ WZIĘTA DO NIEBIESKIEJ CHWAŁY.

Dogmat o Wniebowzięciu ogłoszony przez Piusa XII poprzedzony został plebiscytem, w którym biskupi mieli wypowiedzieć się za lub przeciw dogmatowi o Wniebowzięciu NMP.

W obliczu tak ważnej, tak doniosłej sprawy, uznaliśmy za stosowne wezwać bezpośrednio i urzędowo wszystkich Braci Biskupów, by każdy z nich wypowiedział wobec Nas wyraźnie swoje zdanie. W tym celu skierowaliśmy do nich dnia 1 maja 1946 roku list Deiparae Virginis Mariae, tej treści: "Czy sądzicie, Czcigodni Bracia odznaczający się mądrością i roztropnością, że Wniebowzięcie cielesne Najświętszej Dziewicy może być ogłoszone za dogmat wiary i czy życzycie sobie tego Wy, duchowieństwo i lud?".

Tego rodzaju decyzja papieża poprzedzona była licznymi petycjami ze strony wiernych i ich pasterzy. Do takiej myśli, by ogłosić dogmat o Wniebowzięciu NMP, przyczyniło się ogłoszenie wcześniejszego dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP.

Dyskusja teologiczna, jaka się toczyła, była poparta od wieków wypowiedziami Ojców i Doktorów Kościoła, miała oparcie w kulcie wiernych (kościoły, istytuty dedykowane Maryi Wniebowziętej) oraz jedna z tajemnic różańca świętego odnosiła się do tej tajemnicy. Ogłoszenie dogmatu o Wniebowzięciu NMP ujawniło tajemnicę jednomyślności wiernych i pasterzy oraz zmysł wiary ludu Bożego, sensus fidei.

Papież Pius XII ogłaszając dogmat o Wniebowzięciu Maryi jeszcze usilniej zwrócił uwagę, że Maryja jest nadzieją wierzacych i całego świata:

My, którzyśmy powierzyli swój pontyfikat szczególnej pieczy Najświętszej Dziewicy, do której uciekaliśmy się w tylu kolejach bardzo smutnych losów, My, którzyśmy publicznym aktem poświęcili cały rodzaj ludzki Jej Niepokalanemu Sercu i tyle razy doznaliśmy Jej przemożnej opieki, ufamy bezwzględnie, że to uroczyste ogłoszenie i określenie dogmatu Wniebowzięcia nie mało przyczyni się ku pożytkowi ludzkiej społeczności. Obraca się ono bowiem na chwałę Trójcy Przenajświętszej, z którą Boga-Rodzica Dziewica złączona jest szczególnymi więzami. Można bowiem mieć nadzieję, że wszyscy wierni zostaną pobudzeni do gorętszego nabożeństwa ku czci Niebieskiej Matki, że wszyscy, którzy chlubią się imieniem chrześcijan, rozbudzą w sobie pragnienie uczestnictwa w jedności Mistycznego Ciała Jezusa Chrystusa i powiększania miłości ku Tej, która do wszystkich członków tego dostojnego Ciała po macierzyńsku się odnosi.