Święci maryjni
01.09.2018
Weronika Antal
5008 czytań ·
Nasz zakon na nowo raduje się ze względu na zbliżającą się beatyfikację czcigodnej sługi Bożej Weroniki Antal, młodej dziewczyny, znamienitej członkini Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, która dokładnie 60 lat temu, w północnej Rumunii, miała odwagę oddać swoje życie w obronie wiary i złożonego w tajemnicy ślubu czystości. Jej beatyfikacja jest jeszcze bardziej wymowna dlatego, że była ona wychowywana w wierze przez naszych współbraci w Mołdawii, opiekującymi się zarówno parafią w NisiporeČti, gdzie się urodziła, jak i w HÄlÄuceČti, na której terenie poniosła męczeństwo.
Czcigodna sługa Boża Weronika Antal urodziła się 7 grudnia 1935 roku we wsi NisiporeČti jako najstarsza z czworga dzieci małżonków Gheorghe i Iova, a następnego dnia została ochrzczona w kościele parafialnym w HÄlÄuceČti, prowadzonym przez naszych zakonników, obecnych na tych ziemiach od XIII wieku. Zgodnie ze zwyczajem swych czasów, po ukończeniu czteroletniej szkoły wiejskiej pozostała w domu, pomagając rodzicom w zajęciach domowych i w pracach polnych. W wieku 16-17 lat wstąpiła do Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, a także do międzynarodowego stowarzyszenia Rycerstwa Niepokalanej, stając się w krótkim czasie żarliwą propagatorką duchowości Biedaczyny z Asyżu, jak również kultu Niepokalanej. Chciała też poświęcić się Bogu w Instytucie Sióstr Franciszkanek Misjonarek z Asyżu (zwanych «del Giglio»), ale nie było to możliwe z powodu zniesienia wszystkich zgromadzeń zakonnych przez szalejący w tamtym czasie reżim komunistyczny w Rumunii. Postanowiła wówczas ofiarować się Bogu, składając prywatny ślub czystości i wiodąc życie jak «zakonnica» w celi zbudowanej obok domu rodzinnego. Modliła się całymi godzinami, przede wszystkim za biskupów, kapłanów, naszych zakonników i świeckich, którzy już w tysiącach wypełniali więzienia reżimu, fałszywie oskarżani o nienawiść i obalanie porządku społecznego. Odwiedzała chorych z wioski, wspierając ich w potrzebie i pocieszając ich w cierpieniu. Jednak źródło, z którego czerpała dla swego życia, nie pochodziło od ludzi, ani nie wypływało z ich sytuacji skrajnego ubóstwa i z prześladowania wiary, lecz z Eucharystii, której nigdy nie zaniedbywała. Każdego ranka o godz. 4 razem z siostrami franciszkankami, które przez reżim zostały odesłane do domu rodziców, i ze swoimi przyjaciółkami wyruszała w drogę do kościoła parafialnego w HÄlÄuceČti, gdzie o godz. 6 była odprawiana Msza św. Pokonywała około 15 kilometrów w obie strony z jedynym tylko pragnieniem zjednoczenia się z Boskim Oblubieńcem. Wracała dopiero po pokrzepieniu się Jezusem i z wielkim porywem podejmowała modlitwy i odwiedziny najuboższych z wioski, rozpoczynając i kończąc każdy dzień z Nim.
W dniu najwyższej próby (24 sierpnia 1958 roku) jak zwykle wracała ze Mszy św. Z różańcem w prawej dłoni, pomiędzy jedną a drugą tajemnicą, przemierzała pola, mając nadzieję, że niedługo dotrze do domu. Stało się wręcz przeciwnie, bo niemal w połowie drogi pewien młodzieniec z wioski, pobudzony zmysłami, zaatakował ją, usiłując pozbawić cnoty czystości. Po straszliwej walce między nimi, zadając jej 42 rany kłute, padła zwycięsko na polu bitwy, co również zabójca określił znakiem zwycięstwa: na jej plecach ułożył krzyż zrobiony z łodyg kukurydzy.
Pełną śladów męki znaleźli ją następnego ranka mieszkańcy wioski, zaś ogół wykrzykiwał: «Umarła święta!» I taką pozostała w umysłach i sercach wszystkich: świętą Weroniką.
Mroczne czasy komunizmu nie pozwalały na odpowiedni rozwój sławy świętości, ale inny sługa Boży, wielki świadek wiary, ojciec Anton Demeter, zakonnik z prowincji św. Józefa Oblubieńca NMP Braci Mniejszych Konwentualnych, doprowadzony przez prześladowców do pełnienia posługi duszpasterskiej na wózku inwalidzkim przez długich 47 lat, zdołał zachować pamięć wśród ludzi, którzy ją znali, zbierając liczne świadectwa i ukazując ją jako wzór wiary i cnót.
Od tamtej pory wiele osób, zwłaszcza młodych, udaje się do jej grobu, znajdującego się obecnie w kościele parafialnym w NisiporeĹti, gdzie wkrótce odbędzie się obrzęd beatyfikacyjny. Z upodobaniem widzę tą młodą świętą jako roślinkę, którą nasi zakonnicy pielęgnowali w cieniu duchowości serafickiego ojca św. Franciszka, widzę ją jako owoc ich wysiłków braterskich i apostolskich na ziemi rumuńskiej, ale też jako bodziec dla odrodzonej prowincji, mającej znaczną liczbę młodych braci, którzy bardziej niż kiedykolwiek potrzebują potężnych orędowników i wzorów świętości, aby mogli realizować swoje powołanie z wielkim rozmachem i zapałem ewangelicznym.
Nie chciałbym jednak zakończyć mojej refleksji bez okazania wdzięczności tylu świadkom wiary i powołania franciszkańskiego, jakich prowincja dała Kościołowi i naszemu zakonowi, a wśród nich wyróżniają się ojciec Iosif Petru Maria Pal, jeden ze współzałożycieli Rycerstwa Niepokalanej, sługa Boży ojciec Martin Benedict, znakomity lekarz i świątobliwy zakonnik, i sługa Boży ojciec Anton Demeter, który, mimo że przez większość swojego życia pozostał przykuty kalectwem do wózka inwalidzkiego, potrafił być Boskim oparciem i pociechą dla wszystkich przybywających do niego z całej Rumunii.
Niech będzie cześć i chwała Bogu za tych wszystkich autentycznych świadków Ewangelii, zaś ich wstawiennictwo i przykład życia niech wzbudzają w naszym Zakonie Braci Mniejszych Konwentualnych jeszcze większe pragnienie świętości.
O. Marco Tasca, generał franciszkanów konwentualnych
Nasz zakon na nowo raduje się ze względu na zbliżającą się beatyfikację czcigodnej sługi Bożej Weroniki Antal, młodej dziewczyny, znamienitej członkini Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, która dokładnie 60 lat temu, w północnej Rumunii, miała odwagę oddać swoje życie w obronie wiary i złożonego w tajemnicy ślubu czystości. Jej beatyfikacja jest jeszcze bardziej wymowna dlatego, że była ona wychowywana w wierze przez naszych współbraci w Mołdawii, opiekującymi się zarówno parafią w NisiporeČti, gdzie się urodziła, jak i w HÄlÄuceČti, na której terenie poniosła męczeństwo.
Czcigodna sługa Boża Weronika Antal urodziła się 7 grudnia 1935 roku we wsi NisiporeČti jako najstarsza z czworga dzieci małżonków Gheorghe i Iova, a następnego dnia została ochrzczona w kościele parafialnym w HÄlÄuceČti, prowadzonym przez naszych zakonników, obecnych na tych ziemiach od XIII wieku. Zgodnie ze zwyczajem swych czasów, po ukończeniu czteroletniej szkoły wiejskiej pozostała w domu, pomagając rodzicom w zajęciach domowych i w pracach polnych. W wieku 16-17 lat wstąpiła do Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, a także do międzynarodowego stowarzyszenia Rycerstwa Niepokalanej, stając się w krótkim czasie żarliwą propagatorką duchowości Biedaczyny z Asyżu, jak również kultu Niepokalanej. Chciała też poświęcić się Bogu w Instytucie Sióstr Franciszkanek Misjonarek z Asyżu (zwanych «del Giglio»), ale nie było to możliwe z powodu zniesienia wszystkich zgromadzeń zakonnych przez szalejący w tamtym czasie reżim komunistyczny w Rumunii. Postanowiła wówczas ofiarować się Bogu, składając prywatny ślub czystości i wiodąc życie jak «zakonnica» w celi zbudowanej obok domu rodzinnego. Modliła się całymi godzinami, przede wszystkim za biskupów, kapłanów, naszych zakonników i świeckich, którzy już w tysiącach wypełniali więzienia reżimu, fałszywie oskarżani o nienawiść i obalanie porządku społecznego. Odwiedzała chorych z wioski, wspierając ich w potrzebie i pocieszając ich w cierpieniu. Jednak źródło, z którego czerpała dla swego życia, nie pochodziło od ludzi, ani nie wypływało z ich sytuacji skrajnego ubóstwa i z prześladowania wiary, lecz z Eucharystii, której nigdy nie zaniedbywała. Każdego ranka o godz. 4 razem z siostrami franciszkankami, które przez reżim zostały odesłane do domu rodziców, i ze swoimi przyjaciółkami wyruszała w drogę do kościoła parafialnego w HÄlÄuceČti, gdzie o godz. 6 była odprawiana Msza św. Pokonywała około 15 kilometrów w obie strony z jedynym tylko pragnieniem zjednoczenia się z Boskim Oblubieńcem. Wracała dopiero po pokrzepieniu się Jezusem i z wielkim porywem podejmowała modlitwy i odwiedziny najuboższych z wioski, rozpoczynając i kończąc każdy dzień z Nim.
W dniu najwyższej próby (24 sierpnia 1958 roku) jak zwykle wracała ze Mszy św. Z różańcem w prawej dłoni, pomiędzy jedną a drugą tajemnicą, przemierzała pola, mając nadzieję, że niedługo dotrze do domu. Stało się wręcz przeciwnie, bo niemal w połowie drogi pewien młodzieniec z wioski, pobudzony zmysłami, zaatakował ją, usiłując pozbawić cnoty czystości. Po straszliwej walce między nimi, zadając jej 42 rany kłute, padła zwycięsko na polu bitwy, co również zabójca określił znakiem zwycięstwa: na jej plecach ułożył krzyż zrobiony z łodyg kukurydzy.
Pełną śladów męki znaleźli ją następnego ranka mieszkańcy wioski, zaś ogół wykrzykiwał: «Umarła święta!» I taką pozostała w umysłach i sercach wszystkich: świętą Weroniką.
Mroczne czasy komunizmu nie pozwalały na odpowiedni rozwój sławy świętości, ale inny sługa Boży, wielki świadek wiary, ojciec Anton Demeter, zakonnik z prowincji św. Józefa Oblubieńca NMP Braci Mniejszych Konwentualnych, doprowadzony przez prześladowców do pełnienia posługi duszpasterskiej na wózku inwalidzkim przez długich 47 lat, zdołał zachować pamięć wśród ludzi, którzy ją znali, zbierając liczne świadectwa i ukazując ją jako wzór wiary i cnót.
Od tamtej pory wiele osób, zwłaszcza młodych, udaje się do jej grobu, znajdującego się obecnie w kościele parafialnym w NisiporeĹti, gdzie wkrótce odbędzie się obrzęd beatyfikacyjny. Z upodobaniem widzę tą młodą świętą jako roślinkę, którą nasi zakonnicy pielęgnowali w cieniu duchowości serafickiego ojca św. Franciszka, widzę ją jako owoc ich wysiłków braterskich i apostolskich na ziemi rumuńskiej, ale też jako bodziec dla odrodzonej prowincji, mającej znaczną liczbę młodych braci, którzy bardziej niż kiedykolwiek potrzebują potężnych orędowników i wzorów świętości, aby mogli realizować swoje powołanie z wielkim rozmachem i zapałem ewangelicznym.
Nie chciałbym jednak zakończyć mojej refleksji bez okazania wdzięczności tylu świadkom wiary i powołania franciszkańskiego, jakich prowincja dała Kościołowi i naszemu zakonowi, a wśród nich wyróżniają się ojciec Iosif Petru Maria Pal, jeden ze współzałożycieli Rycerstwa Niepokalanej, sługa Boży ojciec Martin Benedict, znakomity lekarz i świątobliwy zakonnik, i sługa Boży ojciec Anton Demeter, który, mimo że przez większość swojego życia pozostał przykuty kalectwem do wózka inwalidzkiego, potrafił być Boskim oparciem i pociechą dla wszystkich przybywających do niego z całej Rumunii.
Niech będzie cześć i chwała Bogu za tych wszystkich autentycznych świadków Ewangelii, zaś ich wstawiennictwo i przykład życia niech wzbudzają w naszym Zakonie Braci Mniejszych Konwentualnych jeszcze większe pragnienie świętości.
O. Marco Tasca, generał franciszkanów konwentualnych
Wspomóż nas
Święci maryjni
- Alfons Maria de Liguori
Maryja nadzieją wszystkich ludzi. - Andrzej z Krety
Św. Andrzej z Krety, metropolita Gortyny, działał na Krecie. Zmarł ok. 740 roku. Jest autorem pięknego kanonu dla uczczenia narodzenia Matki Bożej oraz czterech homilii maryjnych - jednej na Zwiastowanie i trzech na Zaśnięcie. - Bartolomeo Longo
Bł. Bartolomeo Longo (1841-1926) Postać świętego jest nierozłącznie związana z różańcem. Na kartach chrześcijańskiej duchowości zapisał się jako wielki propagator tej modlitwy oraz czciciel Matki Bożej. - Bazyli Wielki
Św. Bazyli zafascynowany Chrystusem postanowił zostać mnichem Chrzest przyjął dopiero w wieku 28 lat, w 358 r. Uznawany za jednego z 4-ch wielkich Ojców Kościoła na Wschodzie - wielki wzorzec wiary i obraz miłości.Jest autorem dzieł dogmatycznych Przeciwko Eunomiuszowi, O pochodzeniu Ducha Świetego; pism ascetycznych m in. Reguł moralnych, Reguł dłuższych, Reguł krótszych, Wstępu do zarysu ascezy, O sądzie Bożym, O wierze; oprócz tego Mów, Homilii i Listów, a także Liturgii, której Kościół Wschodni używa do dnia dzisiejszego. - Bernadetta Soubirous
Kościół nie wyniósł Bernadetty na ołtarze ze względu na głośne objawienia Maryi, ale ze względu na osobistą świętość Bernadetty. Cierpiała wiele na astmę. Doświadczały ją bardzo siostry, gdyż znacznie różniła się od nich wykształceniem i prostymi obyczajami. Sławna w świecie - tu chciała być ostatnia i cieszyła się z wszelkich upokorzeń. Zwykła powtarzać: "O Jezu, daj mi swój krzyż... Skoro nie mogę przelać swojej krwi za grzeszników, chciałabym cierpieć dla ich zbawienia". - Bernard z Clairvaux
Św. Bernard - autor znanej modlitwy do Najśw. Maryi Panny: "Pomnij..." - znany był też ze swej miłości do Matki Bożej, którą zwykł pozdrawiać w Kościele słowami: "Ave Maria!" Legenda głosi, iż któregoś razu odpowiedziała mu ona: "Salve, Bernardzie!" Mając do dyspozycji na rozmowę z Bogiem tak mało czasu w ciągu dnia, poświęcał na nią długie godziny nocy. Bernard wyróżniał się także nabożeństwem do Męki Pańskiej. - Efrem Syryjczyk
Efrem Syryjczyk umiał połączyć powołanie teologa i poety pisząc jedne z najpiękniejszych tekstów o Maryi. Twórca szkoły teologicznej w Nibisis. Był diakonem posługującym wspólnocie lokalnej. Zmarł w Edessie w 373 r. posługując chorym w czasie epidemii. - Ildefons z Toledo, św.
Patron Toledo (Hiszpania), † 667. - Ireneusz
Ireneusz, męczennik, uczeń św. Polikarpa. Był biskupem Lionu. Bronił wiary przed herezjami gnostyckimi. Jest twórcą pierwszego katechizmu pt Dowód prawdziwości nauki chrześcijańskiej". Podkreślał prymat Kościoła Rzymu ponad innymi kościołami. - Jan Bosco
Kilka myśli na temat miejsca Maryi w życiu i działalności św. Jana Bosco (16 VIII 1815 - 31 I 1888). - Jan Chryzostom
Św. Jan Chryzostom był uczniem pogańskiego filozofa Libaniusza i Ammiana Marcellina najwybitniejszego historyka późnego antyku. Od 381 nauczał w kościołach Antiochii, a dzięki swym zdolnościom krasomówczym zyskał przydomek "Złotousty". Wielokrotnie skazywany na wygnanie, zmarł w drodze na wybrzeże Morza Czarnego z wycieńczenia. Tuż przed śmiercią rzekł: "Chwała Bogu za wszystko". - Jan Duns Szkot
Jan, znany jest jako Duns, w nawiązaniu do miasteczka Duns, w którym urodził się pod koniec 1265 r., i jako Szkot - w odniesieniu do swojej ojczyzny - Szkocji. Imię błogosławionego najczęściej kojarzone jest z Niepokalanym Poczęciem Maryi, którego był obrońcą i dla którego wypracował doktrynę, która później dla Urzędu Nauczycielskiego Kościoła była podstawą do ogłoszenia w 1854 r. dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Maryi - Jerzy Matulewicz, bł
Odnowiciel Maryjnego zakonu. - Jerzy Popiełuszko, bł.
Biografia bł. Jerzego Popiełuszki i jego homilia wygłoszona w Bytomiu, 8 X 1984, na 11 dni przed śmiercią. - Józef Kalasancjusz
Jednym z charakterystycznych rysów duchowości św. Józefa Kalasancjusza była głęboka pobożność i cześć do Najświętszej Maryi Panny. - Józef Kowalski, bł.
Obrońca różańca świętego. - Józef Oblubieniec Maryi
O św. Józefie rzeczywiście niewiele wiadomo z Ewangelii. Jednak istnieje kilka informacji. Jemu została zaślubiona Maryja z Nazaretu. - Józef z Kupertynu
Św. Józef z Kupertynu - patron studentów, lotników. W jego życiu Matka Boża kilkakrotnie interweniowała. W dzieciństwie został za Jej przyczyną uzdrowiony z ciężkiej choroby. Przed święceniami diakonatu w przejściu ostatnich egzaminów pomogła mu Maryja, wskazując fragment Pisma Świętego, z którego potem był pytany. 17 września 2013 rozpoczął się Jubileusz 350. rocznicy śmierci...
- Justyn
Św. Justyn, męczennik. Długo poszukiwał drogi do Boga. W wieku 33 lat przyjął chrzest w Efezie. U progu jego nawrócenia ma miejsce spotkanie z tajemniczym starcem, który wypowiada znamienne słowa: Módl się więc, by i przed tobą otwarły się bramy światłości, gdyż nikt niczego wiedzieć ani zrozumieć nie może, jeśli mu nie udzieli łaski zrozumienia Bóg i Chrystus Jego. Odtąd św. Justyn staje się żarliwym obrońcą wiary chrześcijańskiej, która doprowadzi go do męczeństwa. Podczas procesu odważnie wyznaje: "Jestem chrześcijaninem (...) Mam żywą nadzieję, że jeżeli mnie to spotka (śmierć), to pójdę do Niego; wiem bowiem, że aż do czasu, gdy świat przeminie, nie odmawia on swojej łaski tym, którzy żyją według Jego nauki" - Katarzyna Labouré
Ojciec Święty Pius XII, podczas kanonizacji, 27 lipca 1947 r., nazwał siostrę Katarzynę - Świętą Milczenia. Chyba żadne życie zakonne nie było tak zwykłe i tak proste, jak życie siostry Katarzyny. Modliła się, była posłuszna, uległa. Nikt nie wiedział o jej objawieniach. W wieku 9 lat, po śmierci matki powierza się bezgranicznej miłości Maryi. Mówi Jej: Ciebie obieram sobie za Matkę - Klara i Maksymilian
Tych dwóch świętych łączyło jedno powołanie, kroczenie za Chrystusem w duchu św. Franciszka. - Ludwik Maria Grignon de Montfort
Ludwik Maria Grignion de Montfort znany jest z dzieł dotyczących pobożności maryjnej: Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny i Tajemnica Maryi. Jest twórcą nowego nabożeństwa do Maryi zwanego Świętą Niewolą Miłości. Do rozsławienia oddania się Maryi w Jej niewolę przyczynił się papież Jan Paweł II swoją dewizą "Totus Tuus" zaczerpniętą z pism Ludwika Grignona de Montfort. - Maksymilian Kolbe w walce z syjo...
Właściwa osoba na nasze czasy powszechnego zakłamania. - Maksymilian Maria Kolbe, św.
Beatyfikowany 17 października 1971 r. przez papieża Pawła VI jako wzór życia kapłańskiego. Kanonizowany jako Męczennik z miłości przez papieża Jana Pawła II. Założyciel stowarzyszenia "Rycerstwo Niepokalanej". W wieku 28 lat redaktor naczelny i założyciel czasopisma "Rycerz Niepokalanej". Twórca największego klasztoru na świecie - Niepokalanowa. - Noniusz Alvarez Pereira
Św. Noniusz od NMP (1360-1431) zasłynął jako mąż modlitwy i umartwienia oraz szczególnej miłości do Matki Bożej. - Nowenna do św. Maksymiliana
Modlitwy i krótkie rozważania w oparciu o teksty św. Maksymiliana Kolbego - na każdy dzień nowenny. - Serafin z Sarowa, św.
Życie swoje powierzyłem jedynemu prawdziwemu lekarzowi, Jezusowi Chrystusowi i Przenajświętszej Bogurodzicy. - Sofroniusz
św. Sofroniusz, patriarcha Konstantynopola, żył na przełomie VI i VII wieku. Przeżył zajęcie miasta przez Arabów. Zmarł w 638 roku. Z pism jego zachowało się kazanie na uroczystość Zwiastowania. Przedstawił w nim Maryję w Bożym planie zbawienia.
Wiadomości
Dzień konsekrowanych - Modlitwy o konsekrowanych i za konsekrowanych Jana Pawła II.
Czytaj więcej »
Ostatnio na forum
Najnowsze tematy
- Nie zaglądaj w majtki diabłu
- Maryjny serwis informacyjny
- Duch Święty nie przychodzi do nas inaczej jak przez Maryję!
- Miesięcznik "Egzorcysta" - moja opinia
- Objawienia prywatne
Najciekawsze tematy
- Młodzież gimnazjalna - jaka jest jej wiedza o Maryi [54]
- Radio Maryja [53]
- Różaniec [45]
- Opętani [34]
- Ilość przewyższająca jakość. [26]
Oceny
Zaloguj się , żeby móc zagłosować.