Stowarzyszenia maryjne

10.01.2014

Stowarzyszenie Montfortańskie

0 komentarzy · 25328 czytań · Drukuj

św. Ludwik Maria Grignion de Montfort

Rekolekcje montfortańskie
- rodzaje rekolekcji:
1. Rekolekcje zawierzenia Najśw. Maryi Pannie;
2. Rekolekcje powołaniowe.

Podczas swoich misji św. Ludwik Maria Grignon de Montfort troszczył się o to, by dać odpowiednie środki tym wszystkim, którzy przez Maryję odnowili śluby i przyrzeczenia chrzcielne, aby ugruntować ich wytrwałość. Montfortowi zależało szczególnie na wspólnotowym wymiarze działalności apostolskiej. Niektóre ruchy oraz Instytuty przyjęły drogę wskazaną przez św. Ludwika w celu osiągnięcia zjednoczenia z Chrystusem przez Maryję. Dotyczy to szczególnie Legionu Maryi.

Jego życzeniem było, aby osoby poświęcające się Jezusowi przez ręce Maryi, mogły znaleźć jakieś "bractwo", które pozwoliłoby im spotykać się i lepiej owo poświęcenie przeżywać. "Ci, którzy pragną praktykować to szczególne nabożeństwo, które nie ustanawia bractwa - jakkolwiek należałoby sobie tego życzyć..." (T 227). Owo pragnienie urzeczywistniło się, a ci, którzy dokonują aktu poświęcenia mogą dołączyć do Stowarzyszenia "Maryi Królowej Serc".

STOWARZYSZENIE
«MARYI KRÓLOWEJ SERC»

A. Nieco historii

Bractwo, którego pragnął Montfort zrodziło się w Ottawie, w Kanadzie, w roku 1899. Ustanowił je Mons. Duhamel, pod nazwą "Bractwo Maryi Królowej Serc". Wezwanie "Królowa Serc", tak drogie Montfortowi, wyraźnie ukazuje dobrowolny charakter, wolność będącą owocem miłości, w relacji, jaka powstaje pomiędzy Maryją, a osobą poświęcającą się Jej Synowi za Jej pośrednictwem.

Rozliczne bractwa powstawały we Francji i w innych krajach Europy i Ameryki, w niektórych krajach Azji i Afryki. 28 kwietnia 1913, dekret Piusa X przyznaje Bractwu Rzymskiemu tytuł Arcybractwa. Od tamtej pory wszystkie inne bractwa pozostają w łączności z nim. W 1965 było około 140 ośrodków rozsianych po całym świecie, do niektórych zapisało się po kilkadziesiąt tysięcy osób.

Zgodnie ze statutem, cel Bractwa został określony słowami: "Bractwo ma celu ustanowienie i rozszerzenie Królestwa Maryi w duszach, aby Jezus Chrystus zakrólował w nich w sposób bardziej doskonały". Wymagany jest akt poświęcenia się, o ile to możliwe - według formuły wskazanej przez Ojca z Montfort. Zaleca się jego codzienne odnawianie i zobowiązanie do życia podporządkowanego Maryi.

W 1907 zostało założone "Stowarzyszenie Księży Maryi Królowej Serc". Oto dwojaki cel wyznaczony w statutach kapłanom, którzy doń wstępują:

1. Uświęcenie życia kapłańskiego przez praktykowanie doskonałego nabożeństwa do Maryi, tak jak naucza Montfort.

2. Uczynienie owego nabożeństwa potężnym środkiem apostolatu, dla ustanowienia, za sprawą Maryi, królestwa Jezusa Chrystusa w poszczególnych osobach, w rodzinach i w społeczeństwie.

Papież Pius X zapisał się do Stowarzyszenia i zachęcał do jego rozpowszechnienia. Czasopismo "Revue des prêtres de Marie Reine des Coeurs" ("Przegląd kapłanów Maryi Królowej Serc") pisze o nim rozpowszechnia to stowarzyszenie we Francji, jak również we Włoszech, w Anglii, Hiszpanii, Kolumbii, Meksyku, Wietnamie.

Obydwa Stowarzyszenia podupadły po drugiej wojnie światowej i wymagały podjęcia wysiłku odnowy. 5 lipca 1956 zostały zatwierdzone nowe statuty. Obydwa stowarzyszenia traktowane jako "należące do Towarzystwa Maryi", któremu podporządkowane są jak Trzeci Zakon. Charakter apostolski jest oczywisty, w odniesieniu do misji Towarzystwa Maryi.

Jako Stowarzyszenia "należące" do Towarzystwa Maryi, są one rzeczywiście latoroślami zaszczepionymi na pniu montfortańskim i stanowią jego integralną część. Ich członkowie rzeczywiście należą do Towarzystwa Maryi, choć w inny sposób niż kapłani i wierni świeccy, i zobowiązują się dążyć do szczególnego celu w konkretnych uwarunkowaniach i w stanie właściwym każdemu.

Okres odnowy soborowej wyznacza początek nowej refleksji na temat dwóch stowarzyszeń i nowych statutów.

B. Aktualna sytuacja

U progu nowego tysiąclecia, 26 kwietnia 2001, Kongregacja do Spraw Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego zatwierdziła połączenie dwóch istniejących stowarzyszeń pod jedną nazwą "Stowarzyszenie Maryi Królowej Serc", zatwierdzając jednocześnie nowe Statuty. Charakteryzują się one dużą elastycznością: otwierają przed swymi członkami rozległe horyzonty ducha i apostolatu. 22 maja 2001, Penitencjaria Apostolska Stolicy Świętej potwierdziła "na wieczne czasy" odpust zupełny, który członkowie Stowarzyszenia mogą uzyskać po spełnieniu pewnych warunków w określonych dniach roku.

Zobowiązania dotyczące wszystkich członków można wyrazić w postaci wymagań bardziej szczegółowych odnoszących się do poszczególnych osób lub grup.

Nasze Stowarzyszenie może zatem być ożywione całą gamą różnorodnych, samodzielnych dokonań, w zależności od potrzeb apostolskich miejsca, w którym działa, od dusz poświęcających się cichej modlitwie kontemplacyjnej, oraz działalności apostolskiej, powiązanej w sposób bardziej ścisły z wymogami życia w świecie.

Kapituła Generalna z 1993 roku, nie bez racji, z mocą przypomina tę rzeczywistość: "Serce naszej wspólnoty stanowią osoby konsekrowane, kapłani i bracia, którzy przeżywając swe święcenia głoszą skuteczną obecność Królestwa Bożego pośród nas. Lecz jest coś więcej: w tradycji samego Montforta, misja montfortańska otwiera się na współpracę z wiernymi świeckimi. Mogą oni w różnym stopniu przeżywać prawdziwą przynależność do apostolskiej wspólnoty montfortańskiej, angażując się w projekty misyjne i przyjmując drogę duchową Montforta... Montfortański akt poświęcenia się, jawi się zatem jako więź łącząca wszystkich wstępujących w ślady Montforta: świeckich i duchownych, bez względu na naszą sytuację, wiek czy zdrowie. Jest ona jednocześnie naszym ideałem oraz drogą, którą należy podążać; jest źródłem naszej jedności" (Misja Montfortańska, nr 17).

Zacytujemy w tym miejscu kilka fragmentów akapitu 31 Lumen gentium, mimo że cały ten punkt jest bardzo istotny w naszych rozważaniach: "Zadaniem ludzi świeckich, z tytułu właściwego im powołania, jest szukanie królestwa Bożego przez zajmowanie się sprawami świeckimi i kierowanie nimi po myśli Bożej. Żyją oni w świecie, to znaczy pośród wszystkich razem i poszczególnych spraw i zadań świata i w zwyczajnych warunkach życia rodzinnego i społecznego, z których utkana jest ich egzystencja. Tam powołuje ich Bóg, aby pełniąc właściwą sobie misję, kierowani duchem ewangelicznym, jak zaczyn, od wewnątrz niejako przyczyniali się do uświęcenia świata i tak przede wszystkim świadectwem życia, promieniując wiarą, nadzieją i miłością, ukazywali innym Chrystusa. Szczególnym więc ich zadaniem jest tak rozświetlać wszystkie sprawy doczesne, z którymi ściśle są związani, i tak nimi kierować się ustawicznie dokonywały i rozwijały po myśli Chrystusa oraz służyły chwale Stworzyciela i Odkupiciela". Czyż nie jest to wierny opis pracy apostolskiej Montforta?

Adhortacja apostolska Vita consecrata podkreśla z naciskiem, trzydzieści dwa lata później: "Dzięki odrodzeniu w Chrystusie wszyscy wierni mają udział we wspólnej godności; wszyscy są powołani do świętości; wszyscy współdziałają w budowaniu jedynego Ciała Chrystusa, każdy zgodnie z własnym powołaniem i darem otrzymanym od Ducha Świętego Dla misji wiernych świeckich, którzy mają «szukać Królestwa Bożego, zajmując się sprawami świeckimi i kierując nimi po myśli Bożej odpowiednim fundamentem jest konsekracja przez chrzest i bierzmowanie, wspólna wszystkim członkom Ludu Bożego" (VC 31).

Warto przypomnieć, że przynależność do naszego Stowarzyszenia nie wiąże się, sama z siebie, z żadnym zobowiązaniem do jakiegoś szczególnego apostolatu, lecz wymaga tylko jednego: życia i rozpowszechniania, przykładem i czynem Królestwa Jezusa za pośrednictwem Maryi. Wierny, który "wstępuje" do stowarzyszenia, pozostaje przy swoim stanie życia, w warunkach, w których się znajduje w momencie wstąpienia. Powtarzamy mu słowa Św. Pawła skierowane do Koryntian: "niech każdy postępuje tak, jak mu Pan wyznaczył, zgodnie z tym, do czego Bóg go powołał" (1 Kor 7,17). Apostoł powtarza to zalecenie aż trzykrotnie w tym samym akapicie.

Żaden szczególny apostolat nie zostaje zatem narzucony w związku z przynależnością, aktu poświęcenia się lub wpisu. Członek stowarzyszenia nie opuszcza swego środowiska rodzinnego, społecznego... lecz stara się je przeniknąć [nasączyć] wonią Chrystusa. Ojciec czy matka rodziny, dziewica konsekrowana, osoby konsekrowane, polityk, lekarz, adwokat, chory... pozostają tam, gdzie Pan Bóg ich postawił. Będzie to wspaniały środek umożliwiający przenikanie, działanie płynące z głębi duchowości montfortanskiej, dokonujące się w każdym miejscu, we wszystkich sferach ludzkiego życia, we wszystkich formach cichego apostolatu i działalności apostolskiej. Duchowość montfortańska, "Prawdziwe nabożeństwo", tajemnica Jezusa żyjącego w Maryi, owo przygotowanie Królestwa Jezusowego przez Maryję, dzięki temu dotrze do wszystkich sektorów społeczeństwa. Czyż nie jest to - po trosze i wszędzie - duszą każdego apostolatu?

Stowarzyszenie nie jest postulatem ani nowicjatem, mającym zwiększyć liczbę rzeczywistych członków Towarzystwa Maryi, lecz szkołą życia głęboko chrześcijańskiego, pod matczyną opieką Maryi, doskonałym odnowieniem przyrzeczeń chrzcielnych, aby żyć w sposób możliwie jak najdoskonalszy tam, gdzie Pan nas powołuje.

Tym, co tak naprawdę interesuje przełożonych Towarzystwa Maryi, kierowników Stowarzyszenia, jest dobra formacja wiernych do życia w duchu poświęcenia się Bogu, według metody i formuły Montforta, "mistrza życia duchowego". Formacja ta implikuje nie tylko odpowiednie przygotowanie, lecz także prowadzenie i formację permanentną.

louisgrignion.pl

Komentarze

Brak komentarzy. Może czas dodać swój?

Dodaj komentarz

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Oceny

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony

Zaloguj się , żeby móc zagłosować.
Brak ocen. Może czas dodać swoją?

Wspomóż nas

wesprzyj serwis

Stowarzyszenia maryjne

  • Jasnogórska Rodzina Różańcowa
    Jasnogórska Rodzina Różańcowa powstała w okresie odnowy religijnej narodu polskiego w czasie obchodów tysiąclecia Chrztu Państwa Polskiego, założona przez o. Bronisława Matyszczyka. Swoimi korzeniami sięga roku 1610, kiedy zostało założone Bractwo Różańcowe. Stowarzyszenie o charakterze modlitewnym.
  • Legion Maryi
    Legion Maryi jest stowarzyszeniem ludzi świeckich, którzy docierają do wierzących i niewierzących, wspierają ich duchowo, pomagają im pogłębiać wiarę, szerzą kult Matki Bożej, głoszą Ewangelię.
  • Rycerstwo Niepokalanej
    Rycerstwo Niepokalanej, założone przez św. Maksymiliana Kolbego 16 października 1917 r. w Rzymie pod łacińską nazwą Militia Immaculatae (MI), jest publicznym, powszechnym i międzynarodowym stowarzyszeniem wiernych: świeckich i duchownych.
  • Sodalicja Mariańska
    Sodalicja Mariańska to stowarzyszenie religijno-społeczne, hufiec Maryi. Sodalis znaczy "Przyjaciel". Sodalis Marianus to Przyjaciel Maryi. Należący do Sodalicji Mariańskiej są więc "Gronem Przyjaciół Maryi".
  • Stowarzyszenie Cudownego Medalika
    Misją Stowarzyszenia Cudownego Medalika jest oddanie hołdu Matce Bożej poprzez noszenie Jej Medalika. Powstało w 1837 r.
  • Stowarzyszenie Maryi Wspomożycielki
    Powstało staraniem ks. Bosko przy Sanktuarium Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych w Turynie 18 IV 1869 r. Obecnie liczy ok. 30 000 członków na świecie.
  • Stowarzyszenie Młodzieży Maryjnej
    Stowarzyszenie Młodzieży Maryjnej ma swoje źródło w objawieniach Matki Bożej św. Katarzynie Laboure z 18/19 lipca 1830. Powstało na wyraźne życzenie Matki Bożej. Zasadniczym celem jest pogłębienie nabożeństwa do Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej i szerzenie Jej kultu.
  • Stowarzyszenie NMP Królowej Polski
    Odnowić wszystko w Chrystusie - to była dewiza św. Piusa X papieża. Stowarzyszenie postanowiło przyjąć tę dewizę za swoją oraz owocnie ją rozwinąć. Chcemy ODNOWIĆ WSZYSTKO, CO POLSKIE, W CHRYSTUSIE, W IMIĘ MARII KRÓLOWEJ POLSKI W MOCY DUCHA ŚWIĘTEGO.