Święty Maksymilian M. Kolbe o Niepokalanej z Lourdes

Pokuty, pokuty, pokuty

[Grodno, przed lutym 1926] {1}

Używać, używać, używać - woła świat. Aby umożliwić sobie jak największe używanie popełnia się kradzieże, oszustwa, przekupstwa, zdrady, a nawet zabójstwa. A gdy się używać nie udaje, albo serce przesycone brudem moralnym widzi całą czczość i znikomość w złudnym szczęściu, za którym goniło, wtedy, jeżeli zbraknie pokory, która zwraca na drogę pokuty, do Boga, życie brzydnie i nieraz kończy się nikczemnym samobójstwem.

Dnia 11 bieżącego miesiąca obchodzimy rocznicę głośnego na cały świat objawienia się Niepokalanej w Lourdes.

Co nam poleca Ona?

Oto co opowiada szczęśliwa wybranka Niepokalanej, Bernadetta, swemu księdzu proboszczowi, który zażądał, by zjawiająca się Pani, na znak, że jest Istotą z nieba, sprawiła, by róża zakwitła w zimie.

Widziałam, mówi ona, Cudowną Istotę i powiedziałam Jej: "Ksiądz Proboszcz żąda jakichś dowodów, na przykład, aby Pani kazała zakwitnąć róży, którą ma pod swoimi stopami, bo moje słowo nie wystarcza księżom i nie chcą ze mną o tym (o zbudowaniu kaplicy) mówić. Ona się wtedy uśmiechnęła, ale nie rzekła słowa; potem powiedziała mi, abym się modliła za grzeszników i trzy razy zawołała:

Pokuty! pokuty! pokuty!

Zakwitnięcie róży w zimie to drobiazg, chociaż i to Niepokalana zdziałała, wobec nawrócenia grzeszników za pomocą - pokuty.

W tym miesiącu Kościół św. wzywa nas w szczególny sposób do pokuty posypując popiołem głowy i mówiąc: "Pamiętaj, człowiecze, żeś proch i w proch się obrócisz" [por. Rdz 3,19]. A z dniem 17 lutego nakazuje rozpoczęcie postu.

Na czym polega post wedle przepisów najnowszego prawa kanonicznego?

Nowe prawo rozróżnia dwie rzeczy: powstrzymanie się od mięsa (abstinentia) i post (ieiunium).

Powstrzymanie się od mięsa obowiązuje we wszystkie piątki całego roku.

Powstrzymanie się od mięsa i post obowiązują w środę popielcową, w piątki i soboty wielkiego postu, w suche dni *, w wigilię: Zielonych Świąt, Wniebowzięcia N[ajświętszej] M[aryi] Panny, Wszystkich Świętych i Bożego Narodzenia.

Sam post obowiązuje we wszystkie inne dni wielkiego postu.

Ani powstrzymanie się od mięsa, ani post nie obowiązują, jeżeli przypadną na niedziele albo święta obowiązujące, z wyjątkiem świąt podczas wielkiego postu. Także w Wielką Sobotę po południu wolno już spożywać pokarmy mięsne.

Czego zabrania powstrzymanie się od mięsa?

Zabrania używania mięsa i rosołu z mięsa.

A jaja i nabiał są wtedy zabronione?

Nie. Nawet dozwolona jest jakakolwiek omasta (kraszenie) chociażby tłuszczem zwierzęcym.

Kogo obowiązuje powstrzymanie się od mięsa?

Wszystkich, którzy ukończyli 7. rok życia.

A czego zakazuje post w ścisłym rozumieniu nowego prawa?

Zakazuje jedzenia do syta więcej jak raz na dzień; dozwala więc tylko na lekki posiłek z rana i wieczorem.

Co i ile można jeść przy lekkim posiłku?

To zależy od utartych zwyczajów w poszczególnych okolicach.

Kogo obowiązuje post w znaczeniu ścisłym?

Wszystkich, którzy ukończyli 21. rok życia, a nie zaczęli jeszcze 60. roku.

A jeżeli kto czy to z braku zdrowia, czy też z innych powodów nie może pościć, tj. nie jeść mięsa (lub rosołu) albo raz tylko na dzień do syta?

Najlepiej niech przedstawi swoje powody własnemu ks. proboszczowi albo spowiednikowi, a ten już wyjaśni, czy w danych okolicznościach post obowiązuje, czy też nie.

Gdyby jednak kto chciał pościć tak jak dawniej było w zwyczaju dodając jeszcze do obecnych przepisów?

Ten tym większą sobie zjedna zasługę u Boga; może też i innych do tego zachęcać. Źle by jednak czynił, gdyby strofował tych, co ograniczają się do obecnie przepisanego sposobu poszczenia, a już dawałby dowód nieprawdziwej pobożności, gdyby uważał się za coś lepszego dlatego, że więcej pości.

Czy więc będzie wskazane polecać innym, by ograniczali się tylko do postów nowym prawem złagodzonych?

Oczywiście tych, którzy i przepisanych postów nie zachowują, należy nakłaniać, by przynajmniej obowiązkowe zachowali, innym jednak raczej radzić trzeba, by o ile zdrowie i obowiązki stanu pozwalają, pokutowali za swoje grzechy i za tyle obrazy Bożej na świecie.

1 Zamieszczone w numerze lutowym "Rycerza Niepokalanej" z 1926 r.

* Do reformy liturgicznej wprowadzonej po Soborze Watykańskim II na początku każdej z czterech pór roku obchodzono dni pokuty, zwane w Polsce "suchymi dniami" (po łac. quattuor tempora) w które obowiązywał post. były to dni: środa, piątek, sobota po trzeciej niedzieli Adwentu, po pierwszej niedzieli Wielkiego Postu, po uroczystości Zesłania Ducha Świętego oraz we wrześniu po siedemnastej niedzieli po Zielonych Świątkach

Do młodzieży zakonnej w kolegiach franciszkańskich

Nagasaki, 28 II 1933

Maryja!

Przekład polski z jęz. łacińskiego

Najdrożsi Młodzi Współbracia,

Więcej niż 15 lat temu, obecny Najprzewielebniejszy O. Generał, udzielając swego błogosławieństwa "Rycerstwu Niepokalanej" na piśmie, wyraził życzenie, aby rozpowszechniać je w kolegiach, wśród młodzieży naszego Zakonu.

Aż dotąd tego nie uskuteczniłem.

Dlatego pozwólcie, że zamienię kilka słów z Wami z dalekiej ziemi naszych misji japońskich, póki nie przeminął jeszcze jubileuszowy miesiąc luty, kiedy to obchodzi się 75. rocznicę objawienia się Matki Bożej w Lourdes.

Każde pokolenie do prac i dorobku poprzednich pokoleń powinno dołożyć swoje własne prace. Nie inaczej rzecz się ma i z zakonnikami - a zatem i z nami.

Cóż dołożymy?

Mówią: Im dalej od założyciela, tym bardziej słabnie duch zakonu, i często tak bywa. Lecz z tego nie wypływa, że tak powinno być. Duch bowiem, w przeciwieństwie do zewnętrznych praw, nie zna starzenia się, ale powinien rozwijać się bez ograniczeń. Nie wypływa również z pokory prośba np. do św. O. Franciszka, aby "cząstkę" swojej miłości, albo chociażby i równą miłość Boga nam wyprosił, ale wtedy św. Ojciec będzie doskonale się radował, gdy przez niego będziemy prosić Boga o miłość większą niż On miał, i o nieskończenie większą. On chce "rozwijać" ducha swego w synach swoich, a nie stawia swojej świętości jako granicy naszej doskonałości. Nasienie złożone w Zakonie przez Niego należy rozwijać "bez granic".

Nasz Zakon od początku swego istnienia przez 7 wieków nieustannie rozwijał złotą nić sprawy Niepokalanego Poczęcia. Walczono celem wyjaśnienia sprawy Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny . Ostatecznie walka została zakończona zwycięstwem. Prawda ta jest powszechnie znana i ogłoszona jako dogmat wiary {3}. A teraz?... Czy koniec z tą sprawą?... Czy do wybudowania domu wystarczy nakreślić jego plany bez realizacji?... Czyż raczej nie kreśli się planów jedynie jako przygotowania potrzebnego do realizacji samej budowy?... Teraz więc otwiera się druga karta naszej historii, mianowicie zasianie tej prawdy w sercach wszystkich, którzy są i będą aż do skończenia wieków, i opieka nad wzrostem i owocami świętości. Wprowadzić Niepokalaną do serc ludzkich, aby Ona wystawiła w nich tron Synowi swemu i doprowadziła je do Jego poznania, zapalając je miłością ku Najświętszemu Jego Sercu.

Zakon nasz nazywa się i jest Zakonem pokuty czyniącym i głoszącym pokutę. A oto w cztery lata po ogłoszeniu dogmatu o Niepokalanym Poczęciu widzimy Ją samą mówiącą w Lourdes: pokuty, pokuty, pokuty! A któż to chce naszemu zepsutemu światu głosie potrzebę pokuty? - Niepokalana. Pozwólmy tedy, aby Ona, Ona sama w nas i przez nasz Zakon głosiła pokutę dla odnowienia dusz.

Zbyt dużo czasu zajęłoby rozwalanie tych słodkich i radosnych myśli, lecz nie nogę się powstrzymać, aby jeszcze czegoś nie dodać.

Pozwólmy, aby Ona nam sama głosiła ową pokutę, otwórzmy serce nasze i pozwólmy Jej wejść, oddajmy Jej ochotnie serce, duszę, ciało i wszystko bez żadnych zastrzeżeń czy ograniczeń, poświęćmy się Jej zapełnię, abyśmy byli Jej sługami, dziećmi i Jej bezwarunkową własnością, abyśmy poniekąd byli Nią samą na tym świeci, żyjącą, mówiącą i działającą.

Niepokalana w Lourdes nie mówi: Jam jest Niepokalanie Poczęta, ale "Niepokalane Poczęcie". Przez to określa nie tylko sam fakt Niepokalanego Poczęcia, ale także jakim sposobem został Jej udzielony ten przywilej. Ona sama jest Niepokalanym Poczęciem, a więc Ona i w nas jest Matką Bożą... i czyni nas bogami i matkami Bożymi, rodzącymi Jezusa Chrystusa w duszach ludzkich... Co za wzniosłość?!...

Gdy się staniemy Nią, wtedy całe nasze życie zakonne i jego źródła będą Jej i Nią. Posłuszeństwo nadnaturalne - bo Jej wola; czystość - Jej dziewictwem, ubóstwo - Jej nadczłowieczeństwem. Jej jest nasza dusza. Ona więc rządzi naszym umysłem, aby w posłuszeństwie zakonnym upatrywać Jej wolę i dla Niej dokładać wszelkich starań dla szukania prawdy. Ona rządzi też naszą wolą, aby niczego poza Jej wolą nie miłowała, a w Niej wolę Jezusa Chrystusa, Najświętsze Jego Serce, poznając wolę Bożą. Jej jest nasze ciało, aby dla Niej chętnie wydawało się na prace i cierpienia. Jej jest nasze wszystko, a więc doskonałe ubóstwo i używanie rzeczy jedynie koniecznych i wystarczających do osiągnięcia celu.

Oto co możemy dodać.

Idąc tedy za intencją wyrażoną przez Najprzewielebniejszego O. Generała przed 15 laty, proponuję:

I. Aby we wszystkich naszych kolegiach zostały zawiązane koła MI między tymi, którzy by chcieli dobrowolnie ofiarować się Niepokalanej bez żadnych ograniczeń, w myśl ducha MI (Rycerstwa Niepokalanej).

II. Aby koło to na swych zebraniach urabiało swoich członków do życia i pracy w duchu MI:

a) Studiując sprawę Niepokalanego Poczęcia pod względem historycznym, dogmatyczny, moralnym, prawnym, ascetyczny itd.

b) Studiując również posunięcia antyreligijne naszego wieku, ich źródła, metody, usposobienie itd., rozważając dobre i złe strony tych posunięć, gdyż nie ma innego, skuteczniejszego sposobu dla zgaszenia zła, jak wyszukiwać co dobrego zawiera to zło, wykorzystując je natychmiast dla naszej sprawy. Opuszczenia w tym względzie były przyczyną opłakanych skutków w Meksyku i Hiszpanii.

c) Już teraz ćwiczyć się według możności (modlitwy, umartwienia itd.) dla tej sprawy.

d) Przygotowywać sposoby działania na przyszłość.

Nie uważajmy jednak tego wszystkiego jedynie za oderwane teorie, nie dające się zastosować w praktyce. Już bowiem Niepokalana zechciała wzbudzić w Polsce dom zakonny ("Niepokalanów"), który to dom już przez pięć lat swej egzystencji udowadnia możliwość takiego życia i pracy.

Nie bójmy się, że rygor życia będzie tak ciężki, iż zabraknie powołań, gdyż liczba powołań doszła już do około 400 dusz żyjących w tym klasztorze.

Nie należy również bać się, iż doskonałe ubóstwo będzie stanowić przeszkodę w utrzymaniu kolegiów, gdyż w Niepokalanowie utrzymuje się więcej niż stu dwudziestu internistów poświęconych Niepokalanej.

Wreszcie niech nas nie odwodzi (od tego)  troska o misje, gdyż dom ten [Niepokalanów] założył i utrzymuje Niepokalanów japoński, który choć nie otrzymuje żadnego zasiłku z Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, jednak już przez 3 lata działa w całej Japonii - ponosząc wielkie koszty - przez miesięcznik "Rycerz Niepokalanej", i Niepokalana przez to czasopismo już wiele dusz doprowadziła do chrztu św.

Byłem w wielu krajach, wiele widziałem, z różnymi ludźmi rozmawiałem, ale wierzcie mi: nie ma bardziej odpowiedniego środka do zaradzenia złu naszego wieku, jak Zakon nasz Seraficki, jeśli niestrudzenie, ochoczo, z miłością i ustawicznie będzie rozwijał ducha św. O. Franciszka.

Niepokalana chce w nas i przez nas okazać pełność swego miłosierdzia - nie chciejmy stawiać Jej przeszkód, pozwólmy Jej działać.

Dlaczego nas wybrała?

To jest tajemnicą Jej miłości.

Cały w Niepokalanej i w św. O. Franciszku Wasz

br. Maksymilian M-a