Akt zawierzenia Kościoła NMP

O Ty, która najbardziej ze wszystkich ludzi byłaś oddana Duchowi Przenajświętszemu, pomóż Kościołowi Twojego Syna trwać w tym samym oddaniu, aby na wszystkich ludzi mógł przelewać niewysłowione dobra Stworzenia, Odkupienia i Uświęcenia, dla wyzwolenia całego stworzenia (por. Rz 8, 21).

O Ty, która byłaś z Kościołem u początków jego posłannictwa, wypraszaj mu, aby idąc na cały świat, stale nauczał wszystkie narody i głosił Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Niech słowo Bożej Prawdy i duch Miłości znajduje przystęp do ludzkich serc, które przecież bez tej Prawdy i tej Miłości nie mogą żyć pełnią życia.

O Ty, która najlepiej poznałaś moc Ducha Przenajświętszego, gdy dane Ci było w Twoim dziewiczym łonie począć i wydać na świat Przedwieczne Słowo, wyjednaj Kościołowi, aby stale mógł odradzać z wody i Ducha Świętego synów i córki całej rodziny ludzkiej, bez żadnej różnicy języka, kultury czy rasy, dając im przez to "moc, aby się stali synami Bożymi" (J 1, 12).

O Ty, która tak głęboko i po macierzyńsku związana jesteś z Kościołem, wyprzedzając na drogach wiary, nadziei i miłości cały Lud Boży, ogarnij wszystkich ludzi, którzy znajdują się w drodze, pielgrzymując przez życie doczesne do wiecznych Bożych przeznaczeń, tą miłością, jaką w Twoje Serce przelał z wysokości krzyża sam Boski Odkupiciel - Twój Syn.

Bądź Matką wszystkich naszych ziemskich dróg, nawet, gdy wiodą poprzez manowce, abyśmy wszyscy odnaleźli się w końcu w tej wielkiej wspólnocie, którą Twój Syn nazwał swoją Owczarnią, oddając za nią swe życie, jak Dobry Pasterz.

O Ty, która jesteś pierwszą Służebnicą jedności, Chrystusowego Ciała ukształtowanego pod Twoim macierzyńskim sercem, pomóż nam, pomóż wszystkim wiernym, którzy tak boleśnie odczuwają dramat dziejowych podziałów chrześcijaństwa, odnajdywać wytrwale drogę do jedności Ciała Chrystusa poprzez bezwzględną wierność Duchowi Prawdy i Miłości, który został im dany za cenę krzyża i śmierci Twego Syna.

O Ty, która zawsze pragnęłaś służyć! Ty, która służysz jak Matka całej rodzinie dzieci Bożych! Wypraszaj Kościołowi, aby ubogacony przez Ducha Świętego pełnią darów hierarchicznych i charyzmatycznych, postępował wytrwale ku przyszłości drogą tej tylko odnowy, która pochodzi z mowy Ducha Świętego, wyrażona nauczaniem Vaticanum II, przejmując do dzieła odnowy, wszystko, co prawdziwe i dobre, nie pozwalając się zwieść w żadnym kierunku i pilnie rozróżniając pośród znaków czasu to, co służy nadejściu Bożego Królestwa.

O Matko ludzi i ludów, Tobie znane są wszystkie ich cierpienia i nadzieje, Ty czujesz po macierzyńsku wszystkie zmagania pomiędzy dobrem i złem, światłością i ciemnością, jakie wstrząsają światem - przyjmij nasze wołanie skierowane w Duchu Przenajświętszym wprost do Twojego Serca i ogarnij miłością Matki i Służebnicy tych, którzy najbardziej na to czekają - a zarazem, na których zawierzenie Ty również czekasz szczególnie. Weź w swoją macierzyńską opiekę całą rodzinę ludzką, którą z żarliwością, Tobie, o Matko, zawierzamy. Niech dla nas wszystkich przybliży się czas pokoju i wolności, czas prawdy, sprawiedliwości i nadziei.

O Ty, która poprzez tajemnicę Twojej szczególnej świętości, wolna od wszelakiej zmazy od chwili Poczęcia szczególnie głęboko odczuwasz jak "całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia" (Rz 8,22), "poddane marności" (Rz 9,20), "w nadziei, że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia" (Rz 8,21), przyczyniaj się bez przestanku do "objawienia się synów Bożych" (Rz 8,19), którego "całe stworzenie z upragnieniem oczekuje" (por. Rz 8,19), aby "uczestniczyć w ich wolności i chwale" (por. Rz 8,21).

O "Matko Jezusowa, która w niebie doznajesz już chwały, co do duszy i ciała, będąc obrazem i początkiem Kościoła mającego osiągnąć pełnię w przyszłym wieku" (Lumen gentium, 68) - "tu na ziemi, póki nie nadejdzie dzień Pański" (por. 2 P 3,10), nie przestawaj "przyświecać Ludowi Bożemu pielgrzymującemu jako znak pewnej nadziei i pociechy" (Lumen gentium, 68).

Duchu Święty Boże! który z Ojcem i Synem jedną odbierasz chwałę i cześć! Przyjmij wszystkie te słowa pokornego zawierzenia skierowane do Ciebie w sercu Maryi z Nazaretu, Twojej Oblubienicy, Matki Odkupiciela, którą Kościół nazywa również swą Matką, gdyż począwszy od Wieczernika Pięćdziesiątnicy uczy się od Niej swego własnego macierzyńskiego powołania. Przyjmij te słowa pielgrzymującego Kościoła, wypowiedziane wśród trudów i radości, wśród obaw i nadziei - słowa, które są wyrazem ufnego i pokornego zawierzenia, słowa, w których Kościół, oddany Tobie, Duchu Ojca i Syna, w Wieczerniku Pięćdziesiątnicy na zawsze, nie przestaje powtarzać wraz z Tobą do swego Boskiego Oblubieńca: Przyjdź!

"Duch i Oblubienica mówią do Pana Jezusa: Przyjdź" (por. Ap 22,17).

I "tak cały Kościół okazuje się jako Lud zjednoczony jednością Ojca i Syna, i Ducha Świętego" (Lumen gentium, 4).

I tak dzisiaj my powtarzamy: "Przyjdź", ufając Twojemu matczynemu wstawiennictwu, o łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryjo.